JEN BESSER, SHANA FESTE 28 Πρόσεξα πως ο κόσμος κοιτούσε τον Τζάσπερ. Κάποιες επίμονες ματιές από τους άλλους πελάτες. Είναι τόσο ελκυστικός που καταντάει κωμικό. Θλιβερά κωμικό, του αρέσει να υπενθυμίζει, με αυτά τα πότε πότε λυπημένα μάτια. «Έχουν περάσει αιώνες από τότε». «Δεκατέσσερα χρόνια. Δεκαπέντε;» είπε. Αλλά εγώ δεν ήθελα να γυρίσω πίσω στον χρόνο. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη που βρισκόμουν μαζί του εδώ. Τώρα. «Πόσο καιρό θα μείνεις στο Ντάλας;» «Μια εβδομάδα, μάλλον, δεν ξέρω». Σήκωσε το βλέμμα από τα χέρια του και βρήκε τα μάτια μου. Ο σφυγμός μου έγινε πιο γρήγορος. «Είναι ωραία εδώ». Κοιτάζοντάς τον στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού, θυμήθηκα μια νύχτα με πολύ κρύο που είχαμε κατασκηνώσει στο Δυτικό Τέξας κι έβρεχε για ώρες. Δεν κοιμηθήκαμε καθόλου. Το πρωί, ταλαιπωρημένη και παγωμένη, περίμενα ότι θα ήθελε κι αυτός να τα μαζέψουμε και να φύγουμε. Αλλά εκείνος με κοίταξε μέσα στην κρύα σκηνή που είχε μπάσει νερά και χαμογέλασε. «Ακόμα ένα βράδυ;» Μπορούσε πάντα να κάνει μια φριχτή ιδέα να ακούγεται ωραία. Με τον ίδιο τρόπο με κοιτούσε τώρα. Μείναμε έτσι –να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο– για κάμποσα λεπτά, όπως μου φάνηκε, με το αίμα να καίει στα μάγουλά μου, με μια οικεία ανατριχίλα ανάμεσα στα πόδια μου. Η φωτιά ανάμεσά μας δεν είχε σβήσει μετά από όλα αυτά τα χρόνια. «Όταν ρώτησα την Αλίσια με τι ασχολιόσουν, μου έστειλε το λινκ με την ιστοσελίδα που έχεις. Νταϊάνα, μόλις
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=