Έρωτας στον επόμενο σταθμό

Ε Ρ Ω Τ Α Σ Σ Τ Ο Ν Ε Π Ο Μ Ε Ν Ο Σ Τ Α Θ Μ Ο 15 Ήμουν έτοιμη να τον βγάλω από την πλάνη του σχετικά με την επιτακτική ανάγκη μου για διάλεξη εκείνες τις κα- ταρρακτώδεις ώρες του απογεύματος, όταν η Άνχελα, δύο βαγόνια πιο μπροστά, μου φώναξε από την πόρτα. «Τι θα γίνει; Θα ανέβεις;» Ακόμα και από αυτή την απόσταση, μπόρεσα να διακρίνω την γκριμάτσα που έκα- νε όταν αντιλήφθηκε την αμηχανία του καλού Χιλμπέρτο. «Γαμώτο! Άφησε τον υπάλληλο να σε βοηθήσει με τις απο- σκευές και έλα να δεις αυτό. Είναι απίστευτο». Υποχώρησα –με αρκετή αξιοπρέπεια, κατά τη γνώμη μου, παρά το γεγονός ότι έμοιαζα με βρεγμένη γάτα– στη μάχη για το χερούλι της βαλίτσας και την εμπιστεύτηκα στα χέρια του συνοδού. Έβγαλα τον Χουντίνι από το καλά- θι του, για να το δώσω κι αυτό στον Χιλμπέρτο. «Ω, μον ντιέ » είπε λυπημένος ο άντρας. «Τι συνέβη στον σκύλο σας;» Πίεσα έναν πολύ αγανακτισμένο Χουντίνι στο στήθος μου, ως προειδοποίηση, για να τον αποτρέψω από κάθε σχέδιο απόδρασης που μπορεί να είχε στο μυαλό του, και βιάστηκα να επιβιβαστώ στο τρένο προτού η Άνχελα θυ- μηθεί ότι δεν χρειαζόταν να με απολύσει γιατί θα έφευγα σύντομα από το Moonlight. «Τι λέγατε με τον υπάλληλο;» «Τον λένε Χιλμπέρτο, είναι συνοδός. Μου έλεγε για την ιστορία του τρένου και πώς κατασκευάστηκε, αλλά ήμουν πολύ κουρασμένη, πολύ πεινασμένη και πολύ ξεπαγιασμέ- νη για να παρακολουθήσω». «Εσένα σου αρέσουν οι ιστορικές διαλέξεις».