Έρωτας στον επόμενο σταθμό

12 τους είχα ενημερώσει πως, σε δεκαπέντε εργάσιμες ημέ- ρες, θα εγκατέλειπα το πολυτελές πεντάστερο ξενοδοχείο της διάσημης αλυσίδας στην πιο αριστοκρατική λεωφόρο της Βαρκελώνης, επειδή είχα αποδεχτεί μια θέση επιμε- λήτριας στο τμήμα Ελληνικής και Ρωμαϊκής Ταφικής Τέ- χνης του MdH, του Μουσείου Ιστορίας της Βαρκελώνης. Ο τωρινός κύριος Κάσαλετ –τέταρτη γενιά της οικογένειας ξενοδόχων– ιδιοκτήτης της αλυσίδας Moonlight, ήταν φα- νατικός συλλέκτης έργων τέχνης και ίσως γι’ αυτό ζήτησε από το γραφείο ανθρώπινου δυναμικού να μη δώσει σημα- σία στο διδακτορικό μου στην Ιστορία όταν έκανα αίτηση για μια θέση βοηθού διευθυντή σε ένα από τα ξενοδοχεία του. Συγκεκριμένα, στο Moonlight Falls στο Πασέιτς δε Γκράσια, το διαμάντι του στέμματος της οικογένειας Κά- σαλετ στη νότια Ευρώπη, που διοικείται από την ακατα- μάχητη δικηγόρο και γενική διευθύντρια Άνχελα Γιορέντε, βάσανο των ρεσεψιονίστ, μάστιγα των μετρ, φύλακα του λόμπι, και κόλαση των υποδιευθυντών και των άλλων στε- λεχών. Φίλη μου. «Δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη» την προειδοποίησα υποπτευόμενη κάποιο πονηρό τερτίπι εκ μέρους της. Από τη στιγμή που την είχα ενημερώσει πως θα φύγω δεν δί- στασε να με εκβιάσει, συναισθηματικά και οικονομικά, για να αλλάξω γνώμη και να μείνω στο Moonlight μαζί της. «Έχω ήδη υπογράψει συμβόλαιο με το Μουσείο Ιστορίας». «Εκεί που αρπάζουν τα περιδέραια από τους νεκρούς;» «Ελληνική και ρωμαϊκή ταφική τέχνη λέγεται. Να υπο- θέσω πως ρωτάς για τις μούμιες και τα κτερίσματά τους».