Εργασία - Η ιστορία του πώς περνάμε τον χρόνο μας

ΠΡΏΤΟ ΜΈΡΟΣ: ΣΤΙΣ ΑΠΑΡΧΕΣ 39 ενέργεια από αμνημονεύτων χρόνων, την αποθηκεύει σε μόρια ATP και την καταναλώνει για την παραγωγή έργου. Απολιθώματα μαρτυρούν ότι στη Γη υπήρχαν βακτήρια πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Υπάρχουν επιπλέον αμφισβητούμενα απολιθωματικά στοιχεία για την ύπαρξη ζωής πριν από 4,2 δισεκατομμύρια χρόνια – μόλις 300.000 χρόνια από τον σχηματισμό της Γης. Οι βακτηριακοί πρωτεργάτες της ζωής στη Γη είχαν να αντεπεξέλθουν σε συνθήκες οι οποίες ήταν εκπληκτικά αντίξοες, από τη σκοπιά των περισσότερων σύγχρονων μορφών ζωής. Πέρα από το γεγονός ότι η πρώιμη Γη έβραζε από την ηφαιστειακή δραστηριότητα και δεχόταν σχεδόν συνεχή βομβαρδισμό μετεωριτών, η ατμόσφαιρα είχε ελάχιστο οξυγόνο και δεν υπήρχε στρώμα όζοντος για να προστατεύει τους ευαί­ σθητους οργανισμούς από την ηλιακή ακτινοβολία. Κατά συνέπεια, οι πρώτες μορφές ζωής της γης εργάζονταν μακριά από το φως του ήλιου. Με τον καιρό όμως, χάρη σε ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ζωής, την ικανότητά της να εξελίσσεται, εμφανίστηκαν νέα είδη, τα οποία μπορούσαν να αντλούν ενέργεια από άλλες πηγές, και να επιβιώ­ νουν και να αναπαράγονται σε διαφορετικές συνθήκες. Κατά συνέπεια, η ζωή –πιθανόν πριν από 2,7 δισεκατομμύρια χρόνια– αναδύθηκε από τις σκιές, όταν μετά από σειρά τυχαίων γενετικών μεταλλάξεων κάποιες μορφές έγιναν ικανές να δεχθούν τον αλλοτινό εχθρό της ζωής, το ηλιακό φως, και να αντλήσουν από αυτό ενέργεια μέσω της φωτοσύν- θεσης. Οι εν λόγω οργανισμοί, τα κυανοβακτήρια, ευδοκιμούν και σήμερα. Τα βλέπουμε στην υπερανάπτυξη βακτηρίων που συγκεντρώ- νονται μαζικά στην επιφάνεια λιμνών. Με την επιτυχή ανάπτυξή τους, τα κυανοβακτήρια άρχισαν να μετα- τρέπουν τη Γη σε μακρο-ενδιαίτημα, ικανό να συντηρήσει πολύ πιο σύν- θετες μορφές ζωής με πολύ υψηλότερες ενεργειακές απαιτήσεις. Αρχικά μετέτρεψαν ατμοσφαιρικό άζωτο σε οργανικές ενώσεις (π.χ. νιτρικά και αμμωνία) που χρειάζονται τα φυτά για την ανάπτυξή τους. Μετέτρεπαν επίσης το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο, κι έτσι έπαιξαν καθοριστι- κό ρόλο στο Μεγάλο Οξειδωτικό Συμβάν, που ξεκίνησε πριν από 2,45 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου και οδήγησε στη βαθμιαία δημιουργία της πλούσιας σε οξυγόνο ατμόσφαιρας που μας συντηρεί σήμερα.