Επτά συναρπαστικές ημέρες (Αόρατοι Ρεπόρτερ)

11 νε» της έλεγαν οι φίλοι της. «Γράψε καµιά ψεύτικη είδη­ ση, δεν έχουµε όλη τη µέρα!» Τότε αυτή τους κοιτούσε λες και της είχαν ζητήσει να σκοτώσει δέκα µικρά γατάκια. «Να γράψωψεύτικη είδη­ ση; Ποτέ! Παιχνίδι ξεπαιχνίδι, πρέπει να το κάνουµε σω­ στά!» Σύντοµα κανένας δεν ήθελε να παίζει «Κανάλι» µε την Ελένη. Το πήρε απόφαση από µικρή: η δηµοσιογρα­ φία ήταν µοναχικό επάγγελµα. Κι από τότε έπαιζε πάντα µόνη της. Έφτιαχνε µικρές εφηµερίδες που δεν τις έδει­ χνε σε κανέναν, ηχογραφούσε ραδιοφωνικές εκποµπές που δεν τις άκουγε ποτέ κανείς, βιντεοσκοπούσε στα κρυφά ρεπορτάζ… Οι σκέψεις της εκείνο το βράδυ για δηµοσιογραφικές περιπέτειες, τα υποθετικά κυνηγητά στη ζούγκλα, το συ­ ναρπαστικό κυνήγι της είδησης, οι πτώσεις µε αλεξίπτω­ το πάνω από ηφαίστεια, όλα αυτά τη νανούριζαν γλυκά, την έκαναν –νόµιζε– ευτυχισµένη. Κοιµήθηκε σαν που­ λάκι. Δεν είχε περάσει πολλή ώρα, όταν µέσα στον ύπνο της άκουσε µια πολύ γνωστή της µουσική. Ήταν το σήµα που έβαζαν τα κανάλια όταν διέκοπταν το πρόγραµµά τους για κάποια είδηση της τελευταίας στιγµής. Η Ελένη άνοιξε αµέσως τα µάτια της ταραγµένη. Όλοι ήξεραν πως ήταν εθισµένη στα γεγονότα και τις πληροφορίες. «Έκτακτο! Κάτι έγινε» µουρµούρισε κι έτρεξε στο σαλό