Επτά μείον ένα

2 Κυριακή 25 Οκτωβρίου, ώρα 10.14 Τ α φύλλα από τις λεύκες έτρεμαν και παρόλο που ο ουρα­ νός ήταν σκοτεινός κι ανταριασμένος μ’ εκείνον τον σχεδόν μεσαιωνικό τρόπο, φαινόταν να παράγεται ένα κάπως δυνατό θρόισμα ανάμεσα από τα τρεμάμενα φύλλα. Ο Μπέργερ κού­ νησε έντονα το κεφάλι, απόδιωξε όλες τις άσχετες εντυπώσεις και ανάγκασε το βλέμμα του να κατέβει από τις δεντροκορφές. Ο ξύλινος τοίχος που πίεζε την πλάτη του –τόσο σάπιος ώστε να τον νιώθει πορώδη– ανέκτησε μεμιάς το ψύχος και την υγρασία του. Έριξε μια ματιά στα ερείπια των άλλων εξοχικών: μόλις και μετά βίας ορατά μέσα στην καταρρακτώδη βροχή. Δύο συνά­ δελφοι σκυφτοί δίπλα από κάθε εξοχικό, καθένας μ’ ένα αλεξί­ σφαιρο γιλέκο που έσταζε νερά, καθένας με το όπλο στο χέρι. Τα βλέμματα ολωνών στράφηκαν στον Μπέργερ. Περίμεναν το σήμα. Εκείνος γύρισε πίσω και είδε τα ζαρκαδίσια μάτια, ορ­ θάνοιχτα. Νερό κυλούσε στο πρόσωπο της Ντίαρ, λες κι ήταν όλο το κεφάλι της ένα μάτι που δάκρυζε ασταμάτητα. Έξι μπάτσοι σε μια περιοχή παρατημένων εξοχικών μέσα στη νεροποντή. Ο Μπέργερ έριξε μια ματιά από τη γωνία του εξοχικού. Το σπιτάκι δεν φαινόταν. Το είχαν δει όταν πλησίασαν αθόρυβα