Επτά μείον ένα

A R N E D A H L 22 Ο Μπέργερ άκουσε τα εισαγωγικά. «Τι πράγμα;» ρώτησε εντούτοις. «Όταν ήταν να μπούμε στο σπίτι, είπες ότι ήταν ήδη πολύ αργά. Ξανά ». «Ναι. Και;» «Η Έλεν είναι η πρώτη μας υπόθεση έτσι κι αλλιώς, ή κάνω λάθος;» Εκείνος χαμογέλασε. Κι ένιωσε ότι χαμογέλασε. Και του φάνηκε ανάρμοστο εκεί στη βεράντα που οδηγούσε στο βασίλειο του θανάτου. «Χαίρομαι που σε ακούω να λες είναι » της είπε. «Η Έλεν δεν είναι νεκρή» είπε εκείνη. Αλλά το βλέμμα της δεν έλεγε να στραφεί αλλού. «“Ξανά”;» επανέλαβε εκείνος στενάζοντας. «Τι;» έκανε εκείνη προτρεπτικά. «Μάλλον σκεφτόμουν πιο υπαρξιακά» της είπε και ανασή­ κωσε τους ώμους του. «Το πολύ αργά είναι το σλόγκαν μου». Είχε σταματήσει να βρέχει.