Επτά μείον ένα

E Π Τ Α Μ Ε Ι Ο Ν Ε Ν Α 17 Ο υπόγειος χώρος ήταν μεγαλύτερος απ’ ό,τι περίμενε. Υπήρ­ χαν πόρτες προς κάθε πιθανή κατεύθυνση. Τσιμεντένιοι τοίχοι, σαφώς νεότεροι από το ίδιο το σπίτι. Ο αέρας πνιχτός, κορεσμένος. Τίποτ’ άλλο δεν θα μπορούσε να χωρέσει μέσα του. Παράθυρα πουθενά, ούτε ίχνος από άλλη πηγή φωτός πέρα από τους πέντε φωτεινούς κύκλους που αρ­ νιόνταν πεισματικά να παραμείνουν ακίνητοι. Η μυρωδιά έγινε εντονότερη. Ένα μείγμα. Περιττώματα. Ού­ ρα. Πιθανώς αίμα. Όχι όμως πτώμα. Όχι πτώμα. Ο Μπέργερ περιεργάστηκε τους συναδέλφους του. Φαίνονταν πραγματικά εξαντλημένοι εκεί που έψαχναν τους μικροσκοπικούς χώρους. Ο Μπέργερ ήταν στον αριστερό, εσωτερικό χώρο, φώτι­ ζε με τον φακό του τριγύρω. Δεν υπήρχε τίποτα εκεί, απολύτως τίποτα. Προσπάθησε να σκεφτεί την αρχιτεκτονική, το σχέδιο. «Άδειο» είπε η Ντίαρ με το χλωμό της πρόσωπο να προβάλ­ λει από μια πόρτα. «Αλλά η μυρωδιά από κάπου πρέπει να προέρχεται». «Το υπόγειο είναι ασύμμετρο» είπε ο Μπέργερ κι έβαλε το χέρι του στον τοίχο. «Υπάρχει άλλο ένα δωμάτιο. Πού;» Φώτισε τα πρόσωπά τους. Οι ρυτίδες στα σκεφτικά κούτελα βάθυναν λόγω της γωνίας πρόσπτωσης της δέσμης. Μετά ο Μπέργερ προχώρησε. Τον ακολούθησαν. «Απλωθείτε λίγο» τους είπε όταν έφτασαν σε μια πόρτα. «Ψάξτε κατά μήκος του αριστερού τοίχου. Χρωματικές διαφο­ ρές, διαφορές στην επιφάνεια, οτιδήποτε». Επέστρεψε στον μέσα αριστερό χώρο. Το χρώμα του τσιμέ­ ντου ίδιο παντού, τίποτα δεν φαινόταν να ξεχωρίζει. Ο Μπέργερ χτύπησε τον τοίχο · ένα δυνατό, γρήγορο άπερκατ χτύπημα. Το πλαστικό γάντι σχίστηκε, και κάτω από αυτό η σάρκα στις αρ­ θρώσεις.