Ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου

15 ΕΝΑ Τρεις μήνες νωρίτερα, ένα ηλιόλουστο πρωινό στα τέλη του χειμώνα στη Ναύπακτο Ε ίχε αφήσει αποβραδίς τις κουρτίνες μισάνοιχτες και η πρώτη ηλιαχτίδα, αφού χάιδεψε το χείλος του ποτηριού με το νερό, έκανε γκελ πάνω στο ξυπνητήρι και προσγειώθηκε στο πρόσωπό του. Τα μάτια του άνοι- ξαν αυτόματα, καρφώθηκαν στη ροζέτα του ταβανιού και στο μυαλό του σχηματίστηκε μια φράση. Πριν συ- νειδητοποιήσει το νόημά της, την επανέλαβε δυνατά: «Σήμερα επιστρέφω στην Αθήνα». Ο Έκτορας απάντησε γουφ , γύρισε πλευρό στο κα- λάθι του και συνέχισε τον ύπνο. Ο Χάρης πέταξε τα σκεπάσματα, αποφασισμένος το ίδιο βράδυ να δει τα φώτα της Αθήνας από κάποιο ψηλό σημείο της πόλης. Από τον Λυκαβηττό, από τον λόφο του Στρέφη ή το Αστεροσκοπείο. Εφοδιασμένος με μια καφετιέρα γαλλικό καφέ, ένα σημειωματάριο και το αγαπημένο του μαρκαδοράκι, βγήκε στη βεράντα του. Παρά τη λιακάδα, έκανε ψύχρα ακόμη, καθώς το βοριαδάκι σάρωνε την Ψανή. Προς στιγμή αναρωτήθηκε για ποιο λόγο ετοιμαζόταν να εγκα-