Ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου

26 Χ Ι Λ Ν Τ Α Π Α Π Α Δ Η Μ Η Τ Ρ Ι Ο Υ δάει μαζί με τον Αγγελάκα: «Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο». «Πού θα μείνεις απόψε;» τον ρώτησε η Αιμιλία. «Μπο- ρείς να έρθεις στο διαμέρισμα της αδερφής μου, εκεί όπου μένω όταν έρχομαι στην Αθήνα. Η Στέλλα ζει μόνιμα στις Βρυξέλλες και το σπίτι είναι πλήρως εξοπλισμένο. Θα παραγγείλουμε πίτσα και θα σχεδιάσουμε ο καθένας το πρόγραμμά του. Κι αν δεν βρεις πού αλλού να μείνεις, μπορώ να σου αφήσω τα κλειδιά για όσο διάστημα θέλεις». «Πού είναι το διαμέρισμα;» ρώτησε ο Χάρης, έτοιμος να αρνηθεί την πρόταση. «Ψηλά στο Παγκράτι, στα όρια με τον Βύρωνα». Μια φράση ξεπήδησε στο μυαλό του Χάρη, η συμ- βουλή της φίλης του της Εύης που σπούδαζε στο Λονδί- νο. Ποτέ μην αρνηθείς την ευκαιρία να ζήσεις σε άλλη πόλη ή σε άλλη χώρα. Γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για άλλη γειτονιά; Ο Χάρης, ως τότε, είχε ζήσει μόνο στο πατρικό του στα Άνω Πατήσια και στο διαμέρισμα που είχε νοικιάσει για δύο χρόνια στον λόφο του Στρέφη. «Με έπεισες» είπε στην Αιμιλία. «Δώσε οδηγίες πώς να φτάσουμε εκεί». Ήταν η πρώτη υπαναχώρηση στο ασαφές σχέδιο που είχε κατά νου. Δεν θα έβλεπε απόψε τα φώτα της πόλης από ψηλά. Αλλά είχε μέρες μπροστά του για να οργα- νωθεί καλύτερα. *** «Συννεφούλα, Συννεφούλα, να γυρίσεις σου ζητώ!»