Ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου

25 Ε Ν Ο Χ Ο Σ Μ Ε Χ Ρ Ι Α Π Ο Δ Ε Ι Ξ Ε Ω Σ Τ Ο Υ Ε Ν Α Ν Τ Ι Ο Υ την υγεία τους. Μία φοιτήτρια από την Πάτρα προσπά- θησε να τις υπερασπιστεί, αλλά οι περισσότεροι επιβά- τες πήραν το μέρος του οδηγού. Τις κατέβασε με την πρώτη ευκαιρία, φωνάζοντας στη φοιτήτρια: «Κι εσύ, άμα τολμάς, κάνε μου αναφορά στη διοίκηση». Κοντά στην Κόρινθο, η μητέρα τούς διηγήθηκε την οδύσσεια της διαδρομής από το Ιράκ ως τα ελληνοτουρ- κικά σύνορα. Ο Χάρης, που δεν άντεχε να ακούει άλλες προσφυγικές τραγωδίες, είχε κλειστεί στον εαυτό του και στις σκέψεις του. Η βροχή είχε σταματήσει και, μό- λις πέρασαν τον Ισθμό, το γλυκό αττικό φως έδωσε τη θέση του σ’ ένα σούρουπο γνώριμο και καθησυχαστικό. Από τα Μέγαρα και μετά οι τρεις γυναίκες είχαν σιω- πήσει, βουτηγμένες σε μια πηχτή μελαγχολία. Ο Χάρης επαναλάμβανε από μέσα του το προσωπικό του μάντρα: Δεν μπορείς να σώσεις όλα τα άτυχα παιδιά και όλα τα ταλαίπωρα σκυλιά του κόσμου . Οι Ιρακινές παρακάλεσαν να τις κατεβάσουν στο Μετα- ξουργείο κι ο Χάρης υπάκουσε, φανερά ανακουφισμένος. Η Αιμιλία έδωσε μια κάρτα της στη γυναίκα, κι εκείνη την πήρε πολύ διστακτικά, σαν να φοβόταν ότι θα εκρα- γεί στα χέρια της. Όταν κατέβηκαν, ο Χάρης σχολίασε ότι δεν του είχαν απευθύνει τον λόγο ούτε μία φορά σε όλη τη διαδρομή. Η Αιμιλία χαμογέλασε θλιμμένα και δεν απάντησε. Ο Χάρης έβαλε ξανά τη μουσική που είχε κλείσει όταν συνάντησαν τις δύο Ιρακινές και άρχισε να σιγοτραγου-