England, England

J U L I A N B A R N E S 12 έβρισκες εύκολα σε ποια τρύπα έμπαινε, και μετά την Κορ­ νουάλη ή το Χάμσαϊρ μπορεί να ήταν η East Anglia, γιατί το Nόρφολκ και το Σάφολκ κάθονταν το ένα πάνω στο άλλο σαν αδερφάκια, ή αγκαλιασμένα σαν σύζυγοι, σφιχτά ζευγαρωμένοι, ή αποτελούσαν τα δύο μισά ενός καρυδιού. Σειρά είχε το Κεντ που είχε στραμμένο προειδοποιητικά το δείκτη ή τη μύτη του προς την Ηπειρωτική Ευρώπη – το νου σας, ξένοι · το Oξφορντσάιρ τα είχε κάνει πλακάκια με το Μπακιγχαμσάιρ, ισοπεδώνοντας το Μπέρκσαϊρ · το Nο­ τιγχαμσάιρ και το Nτερμπισάιρ σαν παραταγμένα καρότα ή κουκουνάρια · η απαλή καμπύλη του Κάρντιγκαν που θυμίζει θαλάσσιο ελέφαντα. Θυμόνταν ότι οι περισσότερες απ’ τις μεγάλες, ευκρινείς κομητείες ήταν γύρω γύρω, κι όταν τις τοποθετούσες άφηναν στη μέση, ένα άχαρο μπέρ­ δεμα μικρότερων κομητειών με περίεργο σχήμα, και ήταν αδύνατο να θυμηθείς πού πήγαινε το Σταφορντσάιρ. Και στη συνέχεια προσπαθούσαν να θυμηθούν τα χρώματα των κομματιών του παζλ, που τότε έμοιαζαν να έχουν τόση σημασία, ενώ τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια, λες να ήταν μοβ η Κορνουάλη και κίτρινο το Γιόρκσαϊρ και καφέ το Nοτιγχαμσάιρ, ή μήπως κίτρινο ήταν το Nόρφολκ – ή ίσως το αδερφάκι του, το Σάφολκ; Αυτές οι αναμνήσεις, ακόμα και λανθασμένες, ήταν λιγότερο αναληθείς. Όμως τούτη εδώ, σκεφτόταν η Μάρθα, μπορεί και να ’ναι μια αληθινή, ανεπεξέργαστη ανάμνηση: είχε προχω­ ρήσει απ’ το πάτωμα στο τραπέζι της κουζίνας, και τα δάχτυλά της έπαιζαν πλέον πιο γρήγορα με τις κομητείες, πιο νοικοκυρεμένα και πιο έντιμα –δεν προσπαθούσαν να