England, England

J U L I A N B A R N E S 30 Κέιτ Μπέλαμι, με αθώα φωνή και διπρόσωπη καρδιά, έπει­ σε το αγόρι ότι η Μάρθα μπορεί να μάθαινε να τον αγαπάει πραγματικά –άμα τον γνώριζε καλύτερα–, αλλά επειδή τα ζητήματα του έρωτα και όλα όσα συνεπάγονταν τα έπαιρνε στα σοβαρά, το αγόρι θα χρειαζόταν να τα χαλάσει αμετά­ κλητα και δημοσίως με τη δεσποινίδα Eυσέβεια για να έχει την οποιαδήποτε πιθανότητα. Ύστερα από σκέψη και πόθο μερικών ημερών, το αγόρι έπραξε αναλόγως, και η Τζέσικα Τζέιμς εθεάθη κλαμένη, χαροποιώντας τηΜάρθα. Πέρασαν κι άλλες μέρες, ηΜάρθα εμφανιζόταν παντού χαμογελαστή, κι όμως μήνυμα ουδέν. Το αγόρι πλησίασε ανυπόμονα τη συνωμότη, που έκανε την πάπια και του είπε ότι μάλλον την παρεξήγησε: ηΜάρθα Κοχρέιν να βγει μαζί του ; Aν ήταν δυνατόν! Έξαλλος και ταπεινωμένος, ο νεαρός έστησε ενέ­ δρα στη Μάρθα μετά το σχολείο · εκείνη περιγέλασε το θρά­ σος του να προεξοφλήσει τα αισθήματά της. Το αγόρι θα συνερχόταν · έτσι ήταν τα αγόρια. Όσο για την Τζέσικα Τζέ­ ιμς, δεν έμαθε ποτέ την υπαίτια της δυστυχία της, πράγμα που ευχαριστούσε τη Μάρθα ως τη μέρα που αποφοίτησε. Kαθώς περνούσαν οι χειμώνες, η Μάρθα άρχισε σιγά σιγά να συνειδητοποιεί ότι ούτε το Nοτιγχαμσάιρ ούτε ο πατέρας της θα γύρναγαν πίσω. Εξακολουθούσε να πιστεύ­ ει στην πιθανότητα αυτή όσο καιρό η μητέρα της έκλαιγε, κατέβαζε ένα απ’ τα μπουκάλια απ’ το ψηλό ράφι, την αγκάλιαζε πάρα πολύ σφιχτά και της έλεγε ότι όλοι οι άντρες είναι ή αχρείοι ή δειλοί, μερικοί δε και τα δύο. Έκλαιγε και η Μάρθα σ’ αυτές τις φάσεις, λες και τα ενωμένα τους δάκρυα μπορεί να ’φερναν πίσω τον πατέρα της.