England, England

J U L I A N B A R N E S 26 Δεν καταλάβαινε τα περί οικοδόμησης του χαρακτήρα. Ή ήταν κάτι που είχες ή ήταν κάτι που άλλαξε εξαιτίας κάποιου συμβάντος, όπως έγινε με τη μητέρα της που τον τελευταίο καιρό ήταν πιο απότομη και ευέξαπτη. Πώς γί­ νεται να οικοδομήσεις τον ίδιο σου το χαρακτήρα; Κοίταζε μπερδεμένη τους τοίχους του χωριού για σύγκριση: κομ­ μάτια πέτρας και στη μέση ασβέστης, κι ύστερα μια σειρά γωνιακοί πυρόλιθοι που σου έδειχναν ότι είχες ενηλικιωθεί, ότι είχες οικοδομήσει το χαρακτήρα σου. Δεν έβγαζε νόη­ μα. Oι φωτογραφίες της την έδειχναν συνοφρυωμένη απέ­ ναντι στον κόσμο, με τα φρύδια σμιχτά και το κάτω χείλος να προεξέχει. Nα ήταν δυσαρέσκεια απέναντι σ’ αυτό που έβλεπε ή ίσως έδειχνε τον ανικανοποίητο «χαρακτήρα» της – ή μήπως έφταιγε που η μητέρα της είχε ακούσει (όταν ήταν μικρή) ότι τις φωτογραφίες πρέπει πάντα να τις τρα­ βάς όταν έχεις τον ήλιο στον δεξί σου ώμο; Όπως και να ’χε, η οικοδόμηση του χαρακτήρα της δεν ήταν η πρώτη της προτεραιότητα εκείνη την εποχή. Τρεις μέρες μετά τη Ζωοπανήγυρη –κι αυτή ήταν μια μοναδική, αληθινή, ανεπεξέργαστη ανάμνηση, όσο γι’ αυτό ήταν σί­ γουρη, σχεδόν σίγουρη– ηΜάρθα καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας, η μητέρα της μαγείρευε, αν και δεν τραγουδού­ σε, αυτό είναι γεγονός, η Μάρθα είχε τελειώσει το παζλ της, γεγονός, υπήρχε μια τρύπα στο μέγεθος του Nοτιγ­ χαμσάιρ που αποκάλυπτε τα νερά του ξύλου του τραπεζιού, γεγονός, ο πατέρας της δεν ήταν κάπου εκεί γύρω, γεγονός, ο πατέρας της είχε το Nοτιγχαμσάιρ στην τσέπη του, γε­ γονός, η Μάρθα σήκωσε τα μάτια της, γεγονός, και τα