90 δευτερόλεπτα

16 κίζει. Κάποια από τα πουλιά αναλαμβάνουν τον ρόλο του φύλακα παρατηρητή, γιατί τα σπουργίτια είναι μέγκλα μεζές για τις γάτες και τα γεράκια. Όσο, λοιπόν, το σπουργίτι είναι κάτω στη γη και βόσκει, αποτελεί στόχο. Γι’ αυτό και πρέπει να συντομεύει τον χρόνο της επίγειας παραμονής του. Όσο υπάρχει αρκετή τροφή, κάθε τσίμπημα του ράμφους συνεπά- γεται και μια μπουκιά. Καθώς όμως η τροφή του σμήνους εξαντλείται, ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο τσι- μπήματα μεγαλώνει. Όταν κάποια στιγμή αυτό το μεσοραμ- φιστικό διάστημα από μπουκιά σε μπουκιά γίνει τρία δευτε- ρόλεπτα και διατηρηθεί για τρία συνεχή τσιμπήματα, τότε φτάνει η στιγμή της παραίτησης και της αναχώρησης. Οι σπούργοι, χρονομετρώντας εμπειρικά τον εαυτό τους και το υπόλοιπο σμήνος, καταλαβαίνουν πότε τελείωσε η τροφή, άρα και πότε πρέπει να φύγουν και να μη χασομερούν με τόσες γάτες τριγύρω τους. Οι ντόκτορες της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ σκύψανε πάνω από τα σπουργίτια, και τι παρατηρήσανε; Πως, όταν η τροφή είναι διασκορπισμένη σε ψίχουλα, τότε ο πρώτος σπούρ- γος που θα τη βρει τιτιβίζει δυνατά για να προσελκύσει και το υπόλοιπο σμήνος, ώστε να είναι όλοι τους ενωμένοι και ασφα- λείς. Αν όμως η τροφή είναι μονοκόμματη, τότε ο σπουργίτης κρατάει το στόμα του κλειστό, την καμακώνει με το ράμφος του και φεύγει με ελαφρά πηδηματάκια και ασκαρδαμυκτί. Μή- πως σας θυμίζει κάτι αυτή η συμπεριφορά; Κάτι από το παρελ- θόν σας;