Ένα τραγούδι για δύσκολους καιρούς

I A N R A N K I N 36 «Πάνω απ’ όλα, είμαι ομαδικός παίχτης, Σιβόν. Το ξέρεις αυτό». Η Κλαρκ δεν μπόρεσε να μη ρίξει μια ματιά προς την κα­ τεύθυνση της Τες Λέιτον. Η ματιά που της έριξε η Λέιτον έδειχνε ότι η όποια σχέση είχε με τον Φοξ δεν είχε κρατήσει. «Μπορώ να φανώ χρήσιμη, αρχιεπιθεωρητά» είπε η Κλαρκ, γυρίζοντας πάλι στον Σάδερλαντ. «Το ξέρεις αυτό». Ο Σάδερλαντ το σκέφτηκε με την ησυχία του. «Τότε πρέπει να μοιραστείς ένα γραφείο με τον Μάλκολμ». «Φτάνει να υποσχεθεί ότι δεν θα αντιγράφει τα γραπτά μου». Η Κλαρκ είχε καταλάβει το σκεπτικό του Σάδερλαντ. Όπως ο Φοξ θα τους παρακολουθούσε και θα έδινε αναφορά στους προϊσταμένους του, έτσι κι αυτή θα παρακολουθούσε τον Φοξ, ενημερώνοντας τον Σάδερλαντ. Ο Φοξ φάνηκε έτοιμος να διαμαρτυρηθεί, αλλά τελικά κα­ τέληξε να σηκώσει μοιρολατρικά τους ώμους. «Εντάξει» είπε. «Η προτεραιότητα είναι να πιάσουμε τον δολοφόνο». «Σωστά το είπες. Θα σας αφήσω λοιπόν εσάς τους δύο να βρείτε ένα επιπλέον κάθισμα από κάπου και να ξαναγνωρι­ στείτε». Κοίταξαν τον Σάδερλαντ που επέστρεφε στο γραφείο του. Ο Φοξ άπλωσε το χέρι του. «Καλωσόρισες στο πλοίο». Η Κλαρκ κοίταξε το χέρι του. «Είμαστε στην πόλη μου και στην υπηρεσία μου. Εσύ είσαι ο επιβάτης εδώ». Άκουσε την Τες Λέιτον να πνίγει ένα γέλιο. Το πρόσωπο του Φοξ άρχισε να κοκκινίζει. «Πάντα η ίδια Σιβόν» είπε τελικά. «Λίγη ευγένεια και πολλή επιθετικότητα. Σχεδόν σαν να έμαθες από τον αριστο­ τέχνη του είδους. Ο οποίος, μια και το ’φερε η κουβέντα...» «Η μετακόμιση τελείωσε». «Είναι καλά στην υγεία του, όμως; Θέλω να πω, όχι χειρό­ τερα απ’ ό,τι ήταν;» «Τηλεφώνησέ του καμιά φορά και ρώτα τον».