Ένα τραγούδι για δύσκολους καιρούς

Ε Ν Α Τ Ρ Α Γ Ο Υ Δ Ι Γ Ι Α Δ Υ Σ Κ Ο Λ Ο Υ Σ Κ Α Ι Ρ Ο Υ Σ 35 «Είναι πάντα καλό να αντιμετωπίζεις προκλήσεις, Σιβ». Μέχρι να σκεφτεί τι να του απαντήσει, ο Ρέμπους είχε κλείσει. Ήταν μόλις περασμένες δέκα όταν έφτασε η Κλαρκ στα γρα­ φεία της ΟΜΠ. Το δωμάτιο έσφυζε από δραστηριότητα, με τον Γκρέιαμ Σάδερλαντ να γέρνει πάνω από το γραφείο της Κρι­ στίν Έσον, καθώς εκείνη του εξηγούσε κάτι στην οθόνη του υπολογιστή της. Όταν είδε την Κλαρκ, ο Σάδερλαντ διέκοψε τη συζήτηση και την πλησίασε. «Βλέπω ότι δεν μπορούμε να σε κρατήσουμε μακριά από το γραφείο, επιθεωρήτρια Κλαρκ» είπε σταματώντας μπροστά της και σταυρώνοντας τα χέρια. Εκείνη σήκωσε τους ώμους και τον κοίταξε με ένα χαμόγε­ λο που ήλπιζε ότι θα τον κέρδιζε. «Ο Τζον έφυγε, οπότε κυριο­ λεκτικά δεν έχω να κάνω κάτι άλλο». «Όμως, όπως σου είπα ήδη, η ομάδα είναι πλήρης». Έδειξε στα γραφεία. Η Κλαρκ τούς γνώριζε όλους: η Έσον και ο Όγκιλβι, οι αρχιφύλακες Τες Λέιτον και Τζορτζ Γκαμπλ, ένας άλλος αστυφύλακας, ο Φιλ Γέιτς. Είχε δουλέψει μαζί τους και στο παρελθόν ως μέλος της ομάδας του Σάδερλαντ. Όλοι ήξε­ ραν γι’ αυτήν και τον προϊστάμενό τους. Μόνο ο Γκαμπλ τής τα είχε ψάλει κάποια στιγμή. «Δεν βλέπω κανέναν επιθεωρητή» σχολίασε. «Είμαι εγώ». Γύρισε προς την πόρτα. Μόλις είχε μπει ο Μάλκολμ Φοξ κρατώντας μια δεσμίδα έγγραφα. «Tο Τμήμα Μείζονων Εγκλημάτων έχει δείξει ενδιαφέρον για την υπόθεση» εξήγησε ο Σάδερλαντ, χωρίς να ακούγεται και τόσο ενθουσιασμένος γι’ αυτό. «Μας δάνεισαν τον επιθεω­ ρητή Φοξ για όσο διαρκέσει η υπόθεση». «Για να δίνει καθημερινή αναφορά στους αποπάνω, θα έλεγα».