Ένα τραγούδι για δύσκολους καιρούς

I A N R A N K I N 50 Η Σαμάνθα ξεφύσηξε. «Ο Κιθ δεν έχει σηκώσει ποτέ χέρι πάνω μου». «Μιλήσατε; Προσπαθήσατε να τα ξαναβρείτε;» «Όταν ήταν εδώ». «Άρχισε να λείπει πιο πολύ από το συνηθισμένο;» «Είχε την παρέα του και το χόμπι του. Κατά πάσα πιθανό­ τητα αυτοί τον έβλεπαν περισσότερο από την Κάρι κι εμένα». «Ποιο ήταν το χόμπι του;» «Η τοπική ιστορία. Υπάρχει ένα παλιό στρατόπεδο αιχμα­ λώτων κοντά στον δρόμο προς το Τονγκ. Ερευνούν την ιστορία του, κάνουν κάποιες ανασκαφές. Έχουν και ένα αλλοπρόσαλ­ λο σχέδιο να το ανοίξουν για τους τουρίστες». «Μπορεί να μην είναι τόσο αλλοπρόσαλλο. Είστε πάνω στη Βόρεια Παράκτια Οδό 500. Θα υπάρχουν πολλοί επισκέπτες». «Οι περισσότεροι περνούν γκαζωμένοι με τα σπορ αυτοκί­ νητά τους» είπε αδιάφορα η Σαμάνθα. Ο Κρίσι γύρισε στον Ρέμπους. «Είναι μια πολύ γραφική διαδρομή που την ακολουθούν πολλοί οδηγοί». «Ξέρω» απάντησε ο Ρέμπους. «Μπορεί να ζω στις μακρινές περιοχές του νότου, αλλά μερικές φορές τα νέα διαδίδονται». Ο Κρίσι αποφάσισε να αγνοήσει τον τόνο του Ρέμπους. Γύρισε πάλι στη Σαμάνθα. «Τι πιστεύεις ότι συνέβη στον Κιθ, Σαμάνθα;» «Κάτι». «Μπορείς να είσαι πιο συγκεκριμένη;» «Ένα ατύχημα ίσως». Σήκωσε τους ώμους και κοίταξε το κινητό της. «Πρέπει να πάω να πάρω την Κάρι σε λίγο». Ο Ρέμπους έριξε μια ματιά στο ρολόι του. Η κόρη του υπε­ ρέβαλλε, το σχολείο ήθελε μια δυο ώρες για να τελειώσει. Είδε τον Κρίσι να καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα, αλλά παρ’ όλα αυτά να κάνει ένα καταφατικό νεύμα. «Μια τελευταία ερώτηση τότε. Πότε είδες ή μίλησες στον Κιθ τελευταία φορά;»