Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967-1974

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ 18 λιτικά, που ανήκαν προφανώς στην ασφάλειά του. Δεν εί- χαμε ιδέα ποιος ήταν ο κύριος που χαιρέταγε πάντοτε ευ- γενικά, έως ότου ένας συγγενής μας έφερε το τεύχος του Newsweek . Εκεί είδαμε τη φωτογραφία του με τον τίτλο «Ο αόρατος δικτάτορας». Έπεσε μια παγωμάρα. Τα χρόνια πέρασαν και άρχισε η ενασχόλησή μου με τη δημοσιογραφία. Δεν μου είχε όμως ποτέ φύγει από το μυα- λό μια έρευνα για το καλοκαίρι του 1974. Πήγα στην Κύπρο, στην ακτή της απόβασης. Ομολογώ πως είναι από τις στιγ- μές που το συναίσθημα και η δουλειά μου μπερδεύτηκαν για τα καλά. Καθώς «έγραφα» τον επίλογο ενός ντοκιμαντέρ που ετοίμαζα, η εικόνα του φρουρίου στο παλιό λιμάνι της Κυρήνειας και η φωνή του μουεζίνη από ένα κοντινό τζαμί ήταν ένας δύσκολος συνδυασμός. Συνέχισα την έρευνα. Είχα την ευκαιρία να συναντήσω κορυφαίους πρωταγω- νιστές, του προσκηνίου και του παρασκηνίου. ΟΜπουλέντ Ετζεβίτ, ο Τούρκος πρωθυπουργός που διέταξε την εισβολή στην Κύπρο, με δέχθηκε στο σπίτι του στην Άγκυρα και συζητήσαμε σε βάθος το 1974. Στη διάρκεια του γεύματος, οι παύσεις ήταν πολλές αλλά και το πείσμα του Τούρκου πολιτικού στη δική του εκδοχή των γεγονότων. Μετά το φαγητό με ρώτησε αν θα ήθελα να πιούμε μαζί ένα τσάι και να καπνίσουμε ένα τσιγάρο. Δεν καπνίζω, αλλά θεώρησα ότι εκείνη την ώρα έπρεπε για να μπορέσω να πάρω κάτι παραπάνωαπό τη συνάντησή μας. Όταν τον πίεσα ρωτώντας αν έχει μετανιώσει για την εισβολή, μου είπε με κοφτό τρό- πο: «Λύσαμε ένα πρόβλημα το 1974. Τελεία και παύλα». Τράβηξα μια ρουφηξιά από το βαρύ άφιλτρο τσιγάρο και