Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967-1974 (Συλλεκτική έκδοση)

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ 32 του, και του είπε με συγκίνηση: «Έπεσες διά την ελευθερίαν της Ελληνικοτάτης Κύπρου». Μετά με πάθος βροντοφώνα- ξε «ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΝΕΚΡΟΙ» και κατέληξε: «Η μνήμη σας θα μείνει αιώνια και η θυσία σας δεν θα πάει επί ματαίω. Εμείς οι συνάδελφοί σας και οι στρατιώται σας σας υποσχόμεθα ότι θα εκδικηθούμε τον άδικο χαμό σας και θα φέρωμεν εις πέρας το έργο σας». Ένας άλλος Ελλαδίτης αξιωματικός, ο οποίος βρισκόταν σε αποστολή στην Κύπρο, ήταν και αυτός στην κηδεία και θεώρησε ότι η ομιλία του ταγματάρχη ήταν «έξαλλη, συναισθηματικά φορτισμένη και γεμάτη απειλές κατά όλων, κυρίως των Τούρκων». Ρώτησε τον διπλανό του αν ο άνθρωπος είναι καλά, αν είναι ισορροπημένος. Σάββατο 20 Ιουλίου 1974, 8:00 π.μ. Οι πρώτοι Τούρκοι στρατιώτες έχουν βγει στην ακτή ΠέντεΜίλι στην Κυρήνεια. Τουρκικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν την Κύπρο. Στη μεγάλη αίθουσα συσκέψεων στον τρίτο όροφο του ελληνικού Πε- νταγώνου βρίσκεται σε εξέλιξη το Πολεμικό Συμβούλιο. Πρό- εδρος, πρωθυπουργός, αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων είναι όλοι εκεί, αλλά «κουμάντο» κάνει ο –ταξίαρχος πια– Δημή- τρης Ιωαννίδης, ο οποίος έχει ήδη ανατρέψει τον Μακάριο και έχει βάλει στη θέση του τον Σαμψών. Η τουρκική από- βαση έχει ξεκινήσει τρεις ώρες πριν, αλλά τα «ελληνικά όπλα» σιγούν. Οαόρατος δικτάτορας έχει τυφλωθεί από «διαβεβαιώ­ σεις» και αρνείται να δώσει την εντολή «χτυπάτε». Το Πολε- μικό Συμβούλιο έχει ήδη διαρκέσει πάνω από μία ώρα, όταν ένας επιτελής τον ενημερώνει πως οι Τούρκοι βομβαρδίζουν όλο το νησί. Έξαλλος σηκώνεται όρθιος και λέει: «Μου φαί- νεται ότι μας παίρνουν τα γεγονότα. Βομβαρδίζονται όλες οι πόλεις». Χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι φωνάζει: «Κηρύσ-