Ένα παιδί μετράει κεφάλια

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ ΚΕΦΑΛΙΑ 13 λός επαγγελματίας και τεχνίτης, τενεκετζής, λίγο ξιπασμένος, λίγο αναρχικός, αλλά κατά βάση καλός και βολικός άνθρωπος. Συνομιλητής του αυτή τη φορά ήταν o φίλος του ο Mήτσος, ο κουρέας, που κούνησε το κεφάλι του με συγκατάβαση. Ύστερα οι δυο τους ξανακοίταξαν το απέναντι διώροφο σπίτι με τη μεγάλη αυλή, τα πολλά λουλούδια, την κληματαριά με τα σταφύλια της ακόμη άγουρα. Όλες οι κουρτίνες των παραθυ- ριών ήταν τραβηγμένες και στο κάτω πάτωμα η συ- νταξιούχα δασκάλα, η κυρία Eκάβη, που ήταν η ιδιοκτήτριά του, αυτή τη φορά δεν είχε ανοίξει τα παντζούρια, πράγμα που στη γειτονιά κανείς δεν θυμόταν να ξανάγινε απ’ όταν ο άντρας της, ο κυρ Aνέστης, είχε χαθεί με το «Xειμάρρα» πηγαίνοντας για δουλειές του στην Aθήνα. Για το καθημερινό πότισμα, ξεβοτάνισμα, κλάδεμα κι άλλες τέτοιες μικροδουλειές, που τις συνήθιζε σε καθημερινή βά- ση, ούτε λόγος. Tο σπίτι παρέμεινε κλειστό και σιω­ πηλό, σαν άνθρωπος που κρατούσε την ανάσα του. Aργά το μεσημέρι το αρχικό μαντάτο είχε γίνει κιόλας παλιό, με καινούργια γεγονότα κι εξελίξεις ακόμα πιο φρικτές κι απάνθρωπες να προστίθενται και να ταρακουνούν και πάλι τη γειτονιά, την πόλη,