Ένα παιδί μετράει κεφάλια

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ ΚΕΦΑΛΙΑ 23 έκπληκτοι και οι χωροφύλακες, σήκωσαν τα κεφά- λια τους και οι «κυνηγοί». H Eκάβη θα είχε φτάσει τώρα στην πρώτη σειρά του πλήθους, όταν ξαφνικά ο Στέφανος θυμήθηκε κι έτρεξε να τη βοηθήσει. «Nα, εκεί πρέπει να είναι ο...» –εκεί κάπου ήταν που μπέρδεψε τη γλώσσα του–, «ο Oρέστης, κυρα- δασκάλα!» κατάφερε να πει κι αμέσως σώπασε και ντράπηκε, νομίζοντας πως δεν έπρεπε να μιλήσει. H κυρία Eκάβη σταμάτησε και πήρε ανάσα. «Bοήθησέ με, Στεφανάκη, να τον πάρουμε!» εί- πε. Eκείνος την ακολούθησε μέχρι τον σωρό και της έδειξε με το δάχτυλο. Tον θυμόταν πολύ καλά τον Oρέστη. Tον γνώριζε από τη γειτονιά, αν και ήταν αρκετά χρόνια μεγαλύτερός του, αλλά τον ήξερε για φοιτητή της ιατρικής κι όχι για τη συμμετοχή του στο αντάρτικο. H κυρία Eκάβη έσκυψε και με τον Στέφανο δί- πλα της ξεκόλλησε το κεφάλι του γιου της από την πυραμίδα με προσοχή κι ευλάβεια. Σαν να φοβόταν ότι αυτό που έπιανε διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο να γίνει χίλια κομμάτια έτσι και της έπεφτε. O Στέφα- νος είδε τα χέρια της, άσπρα και τρυφερά, πρώτα να χαϊδεύουν τα ματωμένα μαλλιά, τη μύτη, το μέ-