Ένα παιδί μετράει κεφάλια

16 ΒΑΣΙΛΗΣ Ι. ΤΖΑΝΑΚΑΡΗΣ κό εχθρό, όπως έλεγαν οι δάσκαλοί τους, στο όνομα του Χριστού και της πατρίδας. Και τώρα αυτοί, εκεί μπροστά του, είχαν ξεχειλώσει στα γαμοσταυρίδια. Oι άνθρωποι που είχαν μαζευτεί γύρω από την «πυραμίδα», ενώ έρχονταν όλο και περισσότεροι, κοίταζαν αμίλητοι, πήγαιναν λίγο πιο πέρα, έκαναν τόπο στους καινούργιους, κουβέντιαζαν χαμηλόφω- να, αν έβρισκαν κάποιον γνωστό τους, ρωτούσαν τους διπλανούς κι ύστερα ξαναέψαχναν με τη ματιά τους περισσότερο ερευνητική, περισσότερο τρομαγ- μένη, με μια γραμμή πόνου και θυμού να την κόβει στα δύο. Λίγο πιο εκεί έστεκαν ξεκομμένοι από το πλήθος μερικοί που έμοιαζαν με αγρότες, κτηνοτρόφοι ή κά- τι τέτοιο. Eίχαν έρθει για να βοηθήσουν στο ξεφόρτω- μα από το μικρό στρατιωτικό καμιόνι και στη συνέ- χεια ανέλαβαν να στοιβάξουν τα κομμένα κεφάλια, το ένα πάνω στο άλλο, το ένα δίπλα στο άλλο, μερικές φορές πετώντας τα ο ένας στον άλλο κι άλλοι κρα- τώντας τα από τα μαλλιά. Ο Στέφανος τους έβλεπε που κάπνιζαν συνέχεια και ένας δύο είχαν καθίσει σε έναν σωρό από ματωμένα τσουβάλια, σε αυτά με τα οποία, όπως φαίνεται, είχαν κουβαλήσει τα κεφάλια. O Στέφανος δεν έλεγε να ξεκολλήσει τα μάτια