Ένα κάποιο τέλος

Τ Ζ Ο Υ Λ Ι Α Ν Μ Π Α Ρ Ν Σ 16 Εκείνο το απομεσήμερο, μας μοίρασε ένα ποίημα που δεν είχε τίτλο, ημερομηνία συγγραφής ή όνομα δημιουργού, μας άφησε δέκα λεπτά για να το μελετήσουμε και μετά μας έκανε ερωτήσεις. «Να ξεκινήσουμε από εσένα, Φιν; Με απλά λόγια, ποιο θα έλεγες ότι είναι το θέμα αυτού του ποιήματος;» Ο Έιντριαν σήκωσε το βλέμμα από το θρανίο του. «Έρως και Θάνατος, 1 κύριε». «Μμμ. Συνέχισε». «Sex and death» συνέχισε ο Φιν, λες και δεν ήταν μόνο οι αργόστροφοι της τελευταίας σειράς που δεν καταλάβαιναν τα ελληνικά. «Ή, αν προτιμάτε, αγάπη και θάνατος. Εν πάση περιπτώσει, μιλάει για τη σύγκρουση της αρχής του έρωτα με την αρχή του θανάτου και το τι προκύπτει από αυτή τη σύγκρουση, κύριε». Η έκφρασή μου πρέπει να φανέρωνε ότι είχα εντυπωσια- στεί περισσότερο απ’ όσο θεωρούσε υγιές ο Ντίξον. «Γουέμπστερ, για διαφώτισέ μας εσύ περισσότερο». «Εμένα, κύριε, απλώς μου φάνηκε ότι το ποίημα αφορά μια κουκουβάγια». Να μία από τις διαφορές που υπήρχαν ανάμεσα σε εμάς τους τρεις και στον καινούργιο φίλο μας. Εμείς το ρίχναμε διαρκώς στην πλάκα, εκτός από τις περιπτώσεις που σοβα- ρολογούσαμε, ενώ εκείνος ήταν διαρκώς σοβαρός, εκτός από τις περιπτώσεις που το έριχνε στην πλάκα. Μας πήρε κάμποσο χρόνο μέχρι να το αντιληφθούμε. 1 Ελληνικά στο πρωτότυπο.