Ένα καλοκαίρι χωρίς κανόνες

K. L. W A L T H E R 18 όμως όπως και ο θαλασσινός αέρας, τίποτα δεν συγκρινό- ταν με την αίσθηση του να σου παίρνει ο άνεμος τα μαλλιά τη στιγμή που το νησί εμφανιζόταν μπροστά σου. «Καλό ακούγεται…» Η φωνή μου έσβησε καθώς κάτι τράβηξε την προσοχή μου. Το τηλέφωνό μου, που ξαφνι- κά φωτίστηκε και βούιζε απαίσια στην ποτηροθήκη του πίσω καθίσματος. Το όνομα στην οθόνη ήταν εξίσου απαί- σιο: Μπεν Φλέτσερ . Το στομάχι μου δέθηκε κόμπος. Ο Μπεν μου είχε στεί- λει μήνυμα. «Εμ, προχωρήστε εσείς» άκουσα τον εαυτό μου να λέει, έχοντας τα μάτια μου καρφωμένα στο όνομα. Θόλωσα λι- γάκι, ταμάτιαμου γέμιζαν δάκρυα. «Έρχομαι σε ένα λεπτό». Αφού ο μπαμπάς μου έδωσε τα κλειδιά κι εξαφανίστη- καν μαζί με τη μαμά και τον Λόκι στις σκάλες, τότε μόνο διάβασα το μήνυμα. Ξεκλείδωσα το τηλέφωνο και είδα Τι λέει η διαδρομή; Αυτό. Ούτε ένα γεια ούτε ένα συγγνώμη ούτε ότι άλ- λαξε γνώμη. Όχι ότι θα το ήθελα, αλλά και πάλι. Τι λέει η διαδρομή; Σοβαρά τώρα; Μόνο αυτό; Μην απαντήσεις , είπε η φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού μου αλλά την αγνόησα και έγραψα: Η διαδρομή τελείωσε. Είμαστε στο φέρι τώρα. Αχά! Κατάλαβα έγραφε. Πόση ώρα κάνει; «Μία» μουρμούρισα μόνη μου. Το είχα αναφέρει εκατό φορές, ήμουν τόσο ενθουσιασμένη από τότε που ήρθε η πρόσκληση τον Απρίλιο. ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΜΕΡΕΝΤΙΘ ΦΟΞ με