Ένα καλοκαίρι χωρίς κανόνες
K. L. W A L T H E R 16 Ο Λόκι βαριανάσαινε με το κεφάλι έξω από το παράθυ- ρο όταν καταφέραμε να φτάσουμε στο διπλοκάμπινο Ford Raptor μας. «Θέλεις να του δώσεις λίγο νερό, Μέρεντιθ;» ρώτησε η μαμά αφού καθίσαμε στις θέσεις μας. Δεν απά- ντησα, έπιασα το μπουκάλι μου με το νερό και το ζούλη- ξα για να πιει το Τζακ Ράσελ μας. Το ρούφηξε σαν άνθρω- πος, κόλπο που του είχε μάθει η Κλερ όταν ήταν κουτάβι. «Θα μας φανεί χρήσιμο» είχε πει. «Δε θα χρειάζεται να κουβαλάμε μπολ για νερό όταν τον πηγαίνουμε βόλτες». Δεν πέρασε πολλή ώρα και στο λιμάνι άρχισε η επιβί- βαση του θηρίου των 2:00 μ.μ., της Νησιώτικης Πατρίδας. «Περίμενε, άνοιξε την ηλιοροφή!» φώναξα καθώς ο υπάλ- ληλος έκανε νόημα στο αυτοκίνητό μας να μπει στο κα- ράβι και ο μπαμπάς πατούσε ελαφρώς το γκάζι. Ο σφυγμός μου χτυπούσε δυνατά. Ήταν μια ακόμα από τις παραδόσεις μας με την Κλερ, μία ακόμη που ήθελα να κρατήσω ζω- ντανή: να πεταγόμαστε μέσα από την ηλιοροφή και να ζητωκραυγάζουμε σαν να κυκλοφορούσαμε με λιμουζίνα. Τις περισσότερες χρονιές, ο κόσμος ζητωκραύγαζε επίσης, ειδικά οι τύποι με τα Wrangler. «Είσαι καυτή!» είχε φω- νάξει κάποιος από αυτούς στο τελευταίο μας ταξίδι. Η Κλερ δεκαεπτά, εγώ δεκαέξι. «Κρίμα που είναι πιασμένη!» είχε απαντήσει φωνάζο- ντας η αδερφή μου, υποθέτοντας ότι εννοούσαν εμένα κι όχι εκείνη. Ασυναίσθητα υποβίβαζε αρκετά τον εαυτό της, και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Η Κλερ ήταν όμορφη, ψηλή και αθλητική με καστανές μπούκλες, για να μην αναφέρω την κουλ συλλογή γυαλιών της. Δεν μπορούσε να φορέσει
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=