Ένα γράμμα για τον αρχηγό

που ήταν όλη δική του. Μελάνιασε αμέσως! Έτρεξε και το είπε στην κυρία, αλλά εγώ δε μάσησα, που λέει και ο ξάδερφός μου ο Στά- θης, που πάει έκτη τάξη. Ζήτησα συγγνώμη, υποσχέθηκα ότι δε θα το ξανακάνω και μετά τον έδιωξα με τον τρόπο μου από το παιχνίδι. Τι χαζός που είναι! Πρώτα τον άφησα να γίνει τερματοφύλακας και μετά στάθηκα δίπλα του και τον ζάλιζα με οδηγίες. Έπαιρνα ένα γλυκό και σοβαρό ύφος, ίδιο με τη μαμά όταν αρχί- ζει τις συμβουλές, και μπούρου μπούρου, τον έκανα να τα χάνει εντελώς. Έφαγε δεκαπέντε γκολ απανωτά και άρχισαν τα γιουχαΐσματα. Στο τέλος έσκυψε ντροπιασμένος το κεφάλι και πήγε να κρυφτεί στην τάξη. Όχι που νόμι- ζε ότι θα μου την έφερνε… 7