Ένα δωμάτιο με θέα

| 17 Η πανσιόν Μπερτολίνι «Η Σινιόρα δεν είχε δικαίωμα να το κάνει αυτό» είπε η δεσποινίς Μπάρτλετ «κανένα απολύτως δικαίωμα. Μας υποσχέθηκε δωμά­ τια με θέα κατά το νοτιά, το ένα κοντά στο άλλο, και αντ’ αυτών έχουμε βορινά δωμάτια, ναι, βορινά δωμάτια, που βλέπουν σε μια αυλή, και επιπλέον βρίσκονται το ένα μακριά από το άλλο. Αχ, Λούσι!». «Κι αποπάνω είναι και Κόκνι!» 1 είπε η Λούσι, που είχε στενοχω­ ρηθεί περισσότερο με την απροσδόκητη προφορά της Σινιόρας. «Λες και είμαστε στο Λονδίνο». Κοίταξε τις δυο σειρές των Άγγλων που κάθονταν παρατεταγμένοι στο τραπέζι, με τα άσπρα μπουκάλια νερού και τα κόκκινα του κρασιού τοποθετημένα ανάμεσά τους· τα πορτρέτα της εκλιπούσης Βασίλισσας και του εκλιπόντος Δαφνο­ στεφή Ποιητή 2 που κρέμονταν πίσω από τους Άγγλους, μέσα σε βαριές κορνίζες· την πινακίδα της Αγγλικανικής Εκκλησίας (Αιδεσ. Κάθμπερτ Ίγκερ, Μ.Α. OXON), 3 τη μόνη άλλη διακόσμηση στον τοίχο. «Σάρλοτ, δεν σου φαίνεται κι εσένα λες και είμαστε στο Λον­ δίνο; Δεν μπορώ καν να πιστέψω ότι εκεί έξω βρίσκονται ένα σωρό άλλα πράγματα. Υποθέτω πως είναι από την κούραση». «Αυτό το κρέας έχει σίγουρα χρησιμοποιηθεί για σούπα» είπε η δεσποινίς Μπάρτλετ, αφήνοντας κάτω το πιρούνι της. «Ήθελα τόσο πολύ να βλέπω τον Άρνο. Τα δωμάτια που μας υποσχέθηκε η Σινιόρα στο γράμμα της θα είχαν θέα τον Άρνο. Η Σινιόρα δεν είχε απολύτως κανένα δικαίωμα να το κάνει αυτό. Α, μα είναι ντροπή!»