Ένα δωμάτιο με θέα

ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΘΕΑ | 27 δυ της στη Βενετία όταν είχε βρει στο δωμάτιό της κάτι χειρότερο από ψύλλο, αλλά καλύτερο από κάτι άλλο. «Αλλά εδώ είστε το ίδιο ασφαλείς όσο και στην Αγγλία. Η Σινιό­ ρα Μπερτολίνι είναι τόσο Αγγλίδα». «Όμως τα δωμάτιά μας μυρίζουν» είπε η καημένη η Λούσι. «Πραγ­ ματικά φοβόμαστε να πέσουμε στα κρεβάτια μας». «Α, τότε τα δωμάτιά σας κοιτάζουν στην αυλή». Αναστέναξε. «Αν ο κύριος Έμερσον ήταν τουλάχιστον πιο διακριτικός! Σας λυπηθή­ καμε πολύ κατά το δείπνο». «Νομίζω πως ήθελε να φανεί ευγενικός». «Αναμφίβολα ήταν» είπε η δεσποινίς Μπάρτλετ. «Ο κύριος Μπιμπ μόλις με επέπληξε για τον καχύποπτο χαρακτήρα μου. Φυσικά, εγώ ήμουν συγκρατημένη για χάρη της ξαδέλφης μου». «Φυσικά» είπε η κυριούλα. Και χαμηλόφωνα σχολίασαν πόσο προσεκτικός πρέπει να είναι κανείς μ’ ένα νεαρό κορίτσι. Η Λούσι προσπάθησε να φαίνεται σεμνή, αλλά δεν μπορούσε να πάψει να νιώθει πολύ ανόητη. Κανένας δεν ήταν προσεκτικός μαζί της στο σπίτι, ή, εν πάση περιπτώσει, δεν είχε αντιληφθεί κάτι τέτοιο. «Για τον κύριο Έμερσον δεν ξέρω σχεδόν τίποτα. Όχι, δεν είναι διακριτικός. Όμως, έχετε παρατηρήσει ότι κάποιοι άνθρωποι κάνουν πράγματα που δεν είναι και τόσο πολύ λεπτά, ωστόσο την ίδια στιγ­ μή είναι τόσο… όμορφα;» «Όμορφα;» αναφώνησε η δεσποινίς Μπάρτλετ, ξαφνιασμένη με τη λέξη. «Ομορφιά και λεπτότητα δεν είναι το ίδιο;» «Έτσι νομίζουμε» είπε η άλλη απελπισμένα. «Καμιά φορά, σκέ­ φτομαι πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα». Δεν είπε περισσότερα, γιατί εμφανίστηκε ξανά ο κύριος Μπιμπ, δείχνοντας εξαιρετικά χαρούμενος. «Δεσποινίς Μπάρτλετ» φώναξε «όλα εντάξει με τα δωμάτια. Χαί