Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν

Ε Ν Α Δ Ε Ν Τ Ρ Ο Μ Ε Γ Α Λ Ω Ν Ε Ι Σ Τ Ο Μ Π Ρ Ο Υ Κ Λ Ι Ν 11 επειδή είχαν την αυριανή μέρα όλη δική τους, ήταν ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν. Μπορούσαν να κοιμηθούν μέχρι αρ­ γά – μέχρι τη μικρή λειτουργία τουλάχιστον. Τις Κυριακές οι περισσότεροι συνωστίζονταν στη λειτουρ­ γία των έντεκα. Μερικοί, λίγοι τέλος πάντων, πήγαιναν στη μεγάλη, των έξι. Οι υπόλοιποι τους το αναγνώριζαν, κι ας μην τους άξιζε, επειδή αυτοί ακριβώς ήταν που είχαν ξενυ­ χτήσει τόσο πολύ, που είχε ξημερώσει όταν γύριζαν στα σπί­ τια τους. Οπότε πήγαιναν στη μεγάλη λειτουργία, ξεμπέρ­ δευαν μια και καλή και μετά γύριζαν για να κοιμηθούν όλη μέρα με καθαρή τη συνείδησή τους. Για τη Φράνσι το Σάββατο ξεκινούσε με μια βόλτα στον παλιατζή. Μαζί με τον αδερφό της, τον Νίλι, όπως και τα άλλα παιδιά του Μπρούκλιν, μάζευαν κουρέλια, χαρτιά, μέ­ ταλλο, λάστιχο και άλλα παλιοπράγματα και τα στοίβαζαν μέσα σε κλειδωμένα κιβώτια ή σε κουτιά, που έκρυβαν κάτω από το κρεβάτι τους. Όλη την εβδομάδα η Φράνσι γύριζε σιγά σιγά με τα πόδια από το σχολείο ψάχνοντας με το βλέμ­ μα στα ρείθρα των πεζοδρομίων για ασημόχαρτα από πακέτα τσιγάρων ή για περιτυλίγματα από τσίχλες. Αυτά τα έλιωνε σε ένα καπάκι βάζου μέχρι να γίνουν ένα μικρό κουβάρι. Ο παλιατζής δεν έπαιρνε κουβάρια από άλιωτα ασημόχαρτα, επειδή πάρα πολλά παιδιά έβαζαν μέσα σιδερένιες ροδέλες για να φαίνονται πιο βαριά. Καμιά φορά ο Νίλι έβρισκε κάποιο μπουκάλι γκαζόζας. Η Φράνσι τον βοηθούσε να σπάσει το πώμα και το έλιωνε για μολύβι. Ο παλιατζής δεν αγόραζε ακέραιο ένα πώμα, επειδή θα έμπαινε σε μπελάδες με αυτούς που πουλούσαν την γκαζόζα. Το πώμα από ένα τέτοιο μπου­ κάλι δεν ήταν ασήμαντη υπόθεση. Λιωμένο άξιζε πέντε σεντς. Η Φράνσι και ο Νίλι κατέβαιναν κάθε βράδυ στο κελάρι