Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν

B E T T Y S M I T H 10 Όπου κι αν έπεφτε ο σπόρος του, έβγαινε ένα δέντρο που πάσχιζε να φτάσει στον ουρανό. Φύτρωνε σε περιφραγμένες αλάνες και μέσα από σωρούς πεταμένων σκουπιδιών και ήταν το μόνο δέντρο που έπιανε και στο τσιμέντο. Φύτρωνε φου­ ντωτό, μα μόνο στις φτωχικές συνοικίες. Έβγαινες βόλτα κάποιο κυριακάτικο απόγευμα και έφτανες σε μια όμορφη γειτονιά, πολύ περιποιημένη. Έβλεπες ένα τέτοιο δεντράκι μέσα από τη σιδερένια καγκελόπορτα κάποιας αυλής και ήξερες ότι σύντομα αυτό το κομμάτι τουΜπρούκλιν θα γινόταν εργατική συνοικία. Το δέντρο ήξερε. Είχε έρθει πρώτο εδώ. Έπειτα είχαν καταφτάσει σιγά σιγά κάμποσοι φτωχοί ξένοι και τα παλιά, ήσυχα σπίτια με τα κόκκινα τούβλα χωρίστηκαν και μοιράστηκαν σε διαμερίσματα, πουπουλένια στρώματα κρέμονταν απ’ τα περβάζια για να αεριστούν και το Δέντρο του Ουρανού άνθιζε. Τέτοιο δέντρο ήταν. Συμπα­ θούσε τους φτωχούς. Τέτοιο ήταν και το δέντρο της αυλής της Φράνσι. Οι φου­ ντωτές ομπρέλες του τυλίγονταν γύρω από τη σκαλίτσα της εξόδου κινδύνου στο τρίτο πάτωμα, όπου έμενε, και την σκέ­ παζαν. Ένα εντεκάχρονο κορίτσι, καθισμένο σε αυτή τη σκα­ λίτσα, μπορούσε να φανταστεί ότι ζούσε σε ένα δέντρο. Κι αυτό φανταζόταν η Φράνσι τα καλοκαιρινά απογεύματα του Σαββάτου. Αχ, τι υπέροχη μέρα ήταν το Σάββατο στο Μπρούκλιν! Πόσο υπέροχη ήταν σε όλο τον κόσμο. Το Σάββατο όλοι πλη­ ρώνονταν και ήταν σαν αργία, χωρίς όμως την αυστηρή επι­ σημότητα της Κυριακής. Όλοι είχαν λεφτά για να βγουν και για να κάνουν ψώνια. Έτρωγαν χορταστικά για μια φορά, μεθούσαν, έβγαιναν ραντεβού, έκαναν έρωτα και ξενυχτούσαν μέχρι αργά· με τραγούδια, μουσικές, τσακωμούς και χορό,