Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν

Ε Ν Α Δ Ε Ν Τ Ρ Ο Μ Ε Γ Α Λ Ω Ν Ε Ι Σ Τ Ο Μ Π Ρ Ο Υ Κ Λ Ι Ν 17 είχαν τετραπλάσια αξία! Ο Νίλι θα έπρεπε να έρθει μαζί της εκείνη τη μεγάλη μέρα, επειδή τα κορίτσια σπανίως σύχναζαν στου Τσάρλι. Πράγματι, υπήρχαν ελάχιστα κορίτσια εκείνο το Σάββατο… Ζωηρά, παράτολμα κορίτσια, πολύ ανεπτυγμένα για την ηλικία τους· κορίτσια που μιλούσαν δυνατά και σήκω­ ναν το μαγαζί στο πόδι πειράζοντας τα αγόρια – κορίτσια που οι γείτονες προφήτευαν ότι θα είχαν άσχημη κατάληξη. Η Φράνσι διέσχισε τον δρόμο και πήγε απέναντι στο μα­ γαζί με τα ζαχαρωτά του Γκίμπι. Ο Γκίμπι ήταν κουτσός. Ήταν καλόκαρδος άνθρωπος, ευγενικός με τα μικρά παιδιά… Ή έτσι πίστευαν όλοι μέχρι εκείνο το ηλιόλουστο απόγευμα που ξεγέλασε ένα μικρό κορίτσι και το ξεμονάχιασε στο κα­ ταθλιπτικό αποθηκάκι του. Η Φράνσι ήταν διστακτική – άξιζε να θυσιάσει μια πένα για την προσφορά που είχε ο Γκίμπι: το σακουλάκι με το μεγάλο έπαθλο; Η Μόντι Ντόναβαν, ένα κορίτσι με το οποίο έκαναν κάπου κάπου παρέα, ετοιμαζόταν να το αγοράσει. Η Φράνσι μπήκε μέσα και στάθηκε πίσω από τη Μόντι. Φαντάστηκε ότι πήγαινε να ξοδέψει τη δική της πένα. Κράτησε την ανάσα της καθώς η Μόντι, έπειτα από πολλή σκέψη, έδειξε με μια θεα­ τρινίστικη κίνηση ένα παραφουσκωμένο σακουλάκι στη βιτρί­ να. Εκείνη θα είχε διαλέξει ένα μικρότερο. Κοίταξε πάνω από τον ώμο της φίλης της· την είδε που έβγαλε από μέσα μερικά μπαγιάτικα ζαχαρωτά και περιεργάστηκε το έπαθλό της – ένα μαντίλι από τραχιά βατίστα. Μια φορά η Φράνσι είχε κερδίσει ένα μπουκαλάκι με δυνατό άρωμα. Πάλι δίστασε – άξιζε να σπαταλήσει μια πένα για ένα σακουλάκι με έπαθλο; Η έκπλη­ ξη δεν έπαυε να είναι ωραία, κι ας μην τρώγονταν τα ζαχαρω­ τά. Αλλά, πάλι, συλλογίστηκε, έκπληξη είχε νιώσει και όταν αγόρασε ηΜόντι το σακουλάκι της, οπότε ήταν σχεδόν το ίδιο.