Ένα αγόρι που το έλεγαν…

13 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Επιχείρηση Ξεβρομίξ «Πού βρήκατε αυτό το χαριτωμένο αγόρι, κύ- ριε Αντώνη;» ρώτησε μια κυρία τον ηλικιωμέ- νο που στεκόταν μπροστά στην πύλη του Ιδρύματος κρατώντας με αγκαλιά. Η κυρία τουρτούριζε από το κρύο, παρόλο που ήταν τυλιγμένη με μια χοντρή κόκκινη ζακέτα. «Ο μικρός τριγύριζε ολομόναχος στο πάρ- κο. Δείχνει αρκετά ταλαιπωρημένος και είναι και πε-ντα-βρό-μι-κος, Βικτορία μου!» είπε ο κύριος Αντώνης με έναν μορφασμό αηδίας, κάνοντάς με να σκύψω το κεφάλι από την ντροπή. «Δεν πειράζει, καλέ μου. Θα τον περιποιη- θώ εγώ και θα γίνει ένας μικρός πρίγκιπας» του απάντησε η τροφαντή καλοσυνάτη κυρία,