Ένα αγόρι που το έλεγαν…

9 και με μπαμπά και με αδέλφια και με κήπο (και χωρίς κήπο δε θα είχα πρόβλημα, απλά λατρεύω τη φύση). Είμαι, αυτό που λένε, ένα μικρό ορφανό αγόρι. Όμως δε στενοχωριέμαι, γιατί ξέρω ότι κάπου έξω από τους τοίχους του Ιδρύματος υπάρχει μια οικογένεια που με αναζητά! Μέχρι, λοιπόν, να έρθει να με βρει, με φροντίζουν οι άνθρωποι στο Ίδρυμα. Εκτός από όνομα, δεν έχω και ηλικία. Δη- λαδή, κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς γεννήθηκα (κι εγώ βέβαια πού να το θυμάμαι!) και προσπαθούν να υπολο- γίσουν πόσων χρονών είμαι από το ύψος, τα κιλά μου ή ακόμα και κοιτάζοντας τα δόντια μου. Μου φαίνεται τόσο αστείο! Κι ενώ δεν τα βρίσκουν με την ηλικία μου, σε αυτό που συμφω- νούν όλοι είναι ότι έχω απίστευτη ενέργεια.