Ένας πολύ γλυκός θάνατος

S I M O N E D E B E A U V O I R 18 της, αφού εξέτασε τις ακτινογραφίες, τη διαβεβαίωσε κα- τηγορηματικά: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Έχει δημιουργηθεί ένα συρίγγιο στο έντερο, που εγκλωβίζει τα περιττώματα και καθιστά δύσκολη την εκκένωση. Επι- πλέον, η μητέρα σας τρώει ελάχιστα και κινδυνεύει από αβιταμίνωση, ωστόσο η κατάστασή της δεν εμπνέει ανη- συχία». Συμβούλεψε τη μαμά να τρέφεται καλύτερα και της έγραψε κάτι καινούργια φάρμακα, πολύ πιο δυνατά. «Παρ’ όλα αυτά, εγώ ανησυχούσα» μου είπε η Πουπέτ. «Ικέτεψα τη μαμά να προσλάβουμε μια νυχτερινή νοσοκόμα. Δεν ήθελε με τίποτα. Δεν άντεχε την ιδέα ότι μια άγνωστη γυ- ναίκα θα κοιμόταν σπίτι της». Συμφωνήσαμε με την Που- πέτ να έρθει στο Παρίσι σε δυο βδομάδες, όταν εγώ θα έφευγα για Πράγα. Την επόμενη μέρα, το στόμα της μαμάς παρέμενε παρα- μορφωμένο και η άρθρωσή της διαταραγμένη. Τα μακριά της ματόκλαδα σκέπαζαν τα μάτια της, ενώ κάθε τόσο τα φρύδια της σκιρτούσαν. Το δεξί της χέρι, που πριν από εί- κοσι χρόνια το είχε σπάσει πέφτοντας από το ποδήλατο, ποτέ δεν είχε αποκατασταθεί τελείως, ενώ το πρόσφατο πέ- σιμο προκάλεσε σοβαρή βλάβη και στο αριστερό. Και τα δύο τα κουνούσε με δυσκολία. Ευτυχώς που την περιποιούνταν με στοργή και σχολαστικότητα. Το δωμάτιό της έβλεπε σε κήπο, μακριά από τη φασαρία του δρόμου. Είχαν μετακινή- σει το κρεβάτι τοποθετώντας το κατά μήκος στον τοίχο, παράλληλα με το παράθυρο, ώστε να μπορεί να φτάνει το επιτοίχιο τηλέφωνο. Το κορμί της, στηριγμένο σε μαξιλά- ρια, ήταν μάλλον καθιστό παρά ξαπλωμένο, για να μην κου-