Ένας μυστηριώδης Βίκινγκ (Κουρσάροι της περιπέτειας)

12 τό το τρέμουλο του αέρα. Τώρα πια δεν είχε κανέ­ ναν. Έπρεπε να φροντίσει μόνος του τον εαυτό του. Και όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Έψαξε ανάμεσα στα συντρίμμια του σπιτιού του και βρήκε ένα μα­ χαίρι και κάτι αφόρετα ρούχα του πατέρα του. Πή­ γε στην όχθη της λίμνης, κάθισε ανάμεσα στις κα­ λαμιές κι έκοψε τα μαλλιά του. Άρχισε να ρίχνει στο νερό τη μία τούφα μετά την άλλη, προφέροντας τους μαγικούς ρούνους, κι ύστερα φόρεσε τα ρούχα του πατέρα του. Παραήταν φαρδιά, αλλά δεν είχε σκοπό να τα αποχωριστεί. Στην καινούρια του ζωή έπρεπε να έχει μαζί του κάτι που ανήκε στην οικο­ γένειά του. «Ο Ζίρκε δεν υπάρχει πια» είπε στον ουρανό, εκεί όπου η θεά Φρέγια ύφαινε στον αργαλειό της τις ζωές των ανθρώπων. «Από σήμερα θα ονομάζο­ μαι Ζιρκ, ο πολεμιστής. Και δε θα βρω γαλήνη μέχρι να ελευθερώσω τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου». Αυτός ήταν ο όρκος του και οι θεοί παίρνουν πάντα στα σοβαρά όλους τους όρκους. «Θα τους βρω» είπε γονατισμένος μπροστά από τους κυματισμούς της λίμνης. «Θα τους βρω, ακό­ μα κι αν χρειαστεί να φτάσω στην άλλη άκρη του κόσμου». Και πήρε τον δρόμο για την Μπίρκα.