Ένας μυστηριώδης Βίκινγκ (Κουρσάροι της περιπέτειας)

17 ήλιου. Ήμήπως ήταν κανένας θεός, έτσι όπως τους είχε σηκώσει και τους δύο και τους είχε στήσει όρ­ θιους χωρίς την παραμικρή προσπάθεια, λες και ήταν κλαράκια; «Δεν είναι αντρίκια πράγματα αυτά να χτυπάς έναν μικρότερό σου, Μπιόρν» συνέχισε ο άντρας. Γύρω τους είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται πλή­ θος και να τους παρατηρεί αμίλητο. «Δεν είμαι μικρότερός του!» Ο Ζιρκ δεν μπορού­ σε να κρατηθεί. «Κι αν δε μας είχες χωρίσει εσύ, θα του ’χα σπάσει όλα του τα δόντια». «Μάλλον δεν έχεις δει τα χάλια σου, γι’ αυτό μιλάς!» γρύλισε ο Μπιόρν. «Μαμόθρεφτο!» «Κόψ’ το, είπα!» Η φωνή του γίγαντα έμοιαζε με το σφυρί του Θορ. «Αυτός ξεκίνησε!» τσίριξε ο Ζιρκ, προσπαθώντας να απελευθερωθεί από τα χέρια του άντρα. «Άσε με επιτέλους ήσυχο κι εσύ!» «Λίγο σεβασμό στον βασιλιά σου, πιτσιρίκο!» φώναξε κάποιος από το πλήθος. Ο Ζιρκ έτριψε τα μάτια του και η θολή φιγούρα μπροστά του πήρε την ψηλή και γεροδεμένη μορφή του Ράγκναρ, του βασιλιά της Μπίρκα. Ο Ράγκναρ ήταν ένας ζωντανός θρύλος. Οπρώτος Βίκινγκ βασι­ λιάς που είχε ταξιδέψει στη Δύση ψάχνοντας να βρει καινούριους τόπους, σ’ εκείνη τη μεριά του ωκεανού