Ένας μυστηριώδης Βίκινγκ (Κουρσάροι της περιπέτειας)

16 στάνει το αφεντικό. Ο Ζιρκ γνώριζε και στο χωριό του τέτοια παιδιά και τα απεχθανόταν. «Το νερό του πηγαδιού είναι για όλους» του απά­ ντησε. «Ή μήπως πρέπει να πάρω την άδειά σου για να πιω;» Το άγνωστο αγόρι φούντωσε από θυμό. «Για κοιτάξου καλύτερα πριν μιλήσεις. Κοίτα χάλια! Σε παράτησε η μαμά σου στο δάσος;» Στο άκουσμα της λέξης «μαμά», όλη η οργή του Ζιρκ ξέσπασε μεμιάς από μέσα του. Έκλεισε τα μάτια και παίρνοντας φόρα χτύπησε με όλη του τη δύναμη το αγόρι στην κοιλιά. Όταν ένιωσε τα χέ­ ρια του να χώνονται σε κάτι μαλακό και την ίδια στιγμή άκουσε μια κραυγή πόνου, κατάλαβε ότι είχε πετύχει διάνα. Ο άλλος, που ήταν πολύ πιο μεγαλόσωμος, τον γράπωσε από τη μέση και κυ­ λίστηκαν στη λάσπη, ανταλλάσσοντας μπουνιές και κλοτσιές κι εκτοξεύοντας βρισιές και σάλια, ώσπου κάποιος μπήκε στη μέση και τους χώρισε με τη βία. «Σταματήστε αμέσως εσείς οι δύο!» τους διέτα­ ξε μια φωνή μαθημένη να δίνει εντολές. Ο Ζιρκ είχε χτυπήσει το ένα του μάτι και δεν μπορούσε να εστιάσει στη φιγούρα που στεκόταν μπροστά του. Ήταν ένας γίγαντας. Ήταν τόσο ψηλός που σκοτείνιασε μέχρι και τις ακτίνες του