Ένας έρωτας

E N A Σ Ε Ρ Ω Τ Α Σ 11 ώρες ώρες έφτανε ακόμα και να τον μισεί, τόσο πικαρι- σμένος ένιωθε, με τις γυναίκες οι αγαπημένες του παρα- δοξολογίες έπεφταν στο κενό, το καταλάβαινε πολύ καλά, αντί για γέλιο προκαλούσαν σύγχυση και αμηχανία, εκεί- νες είχαν την εντύπωση πως τις κορόιδευε ή ήθελε να τις σνομπάρει. Παρηγοριόταν λίγο με τη σκέψη ότι μακρο- πρόθεσμα ο χαρακτήρας του κατάφερνε σχεδόν πάντα να τον σώζει, αν δεν άρεσε ακριβώς, τουλάχιστον έκανε κα- λούτσικη εντύπωση· πράγματι, η γυναίκα διαισθανόταν, ίσως με κάποια αποστροφή, την κλειστή και περήφανη διανοητική του υπεροχή, που δεν κατάφερνε να εκδηλώ- σει φανερά, με τον τρόπο που επιθυμούσε, να αφεθεί δηλαδή ανεπιφύλακτα, χαρούμενα, σαν παιδί, στον εν- θουσιασμό του παιχνιδιού. Ποια κοπέλα να του ετοίμαζε άραγε για σήμερα το από- γευμα η κυρία Ερμελίνα; Φρόντιζε να μην ενθουσιάζεται πολύ, είναι τόσο δύσκολο να πετύχει κανείς τον τύπο του, βέβαια στης κυρίας Ερμελίνα, δόξα τω Θεώ, υπήρχαν πά- ντα δροσερές πιτσιρίκες, αν μη τι άλλο με σφριγηλά κορμιά. Κατά βάθος, σκεφτόταν, αν η Ερμελίνα του έστελνε την Μπρίτα, δεν θα ’ταν κι άσχημα. Είχε να κάνει έρωτα με την Μπρίτα μήνες. Μπορεί η Μπρίτα να μην αφηνόταν στο συναίσθημα, όμως στο κρεβάτι δεν δημιουργούσε προ- βλήματα. Κι είχε ένα σώμα ξανθό, σφιχτό, λείο, ευλύγιστο, που δεν το σκίαζε ούτε ίχνος από χνούδι, ούτε καν στην ήβη. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι οι ξανθιές δεν του άρε- σαν, ακόμα κι αν δεν ήταν πραγματικά ξανθιές. Αλλά η Μπρίτα είχε την προκλητική σφριγηλότητα μιας νεαρής φώκιας. Όταν σήκωνε τα χέρια, οι μασχάλες της προσφέ- ρονταν σαν ορθάνοιχτα λουλούδια, ρόδινες, λείες, υγρές,