Ένας διάλογος για την εκπαίδευση ενηλίκων

17 τοιου είδους που να πρόκειται να υλοποιηθεί αυτόν τον καιρό στην πόλη μας;» ρώτησε. «Όχι, δυστυχώς δεν γνωρίζω» αποκρίθηκε ο κύριος Οικονόμου. «Ωστόσο θα σας δώσω το όνομα και το τηλέφωνο του εκπαιδευτή που είχα εγώ τότε στο πρό- γραμμα που σας είπα» συνέχισε και έβγαλε ένα μικρό κίτρινο χαρτάκι τύπου post- it. «Ορίστε, τα σημείωσα εδώ ελπίζοντας ότι θα με ρωτούσατε. Το όνομά του είναι Πέτρος. Πέτρος Γρύπας και είμαι σίγουρος ότι θα χαρεί να μιλήσει μαζί σας». «Γιατί το λέτε αυτό;» ρώτησε με απορία η Αντιγόνη. «Επειδή γνωρίζω τον κύριο Γρύπα αρκετά χρόνια και όσες φορές του τηλε- φώνησα ουδέποτε αρνήθηκε να με βοηθήσει. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και το όνομά μου. Ρωτήστε τον και αυτός ίσως να ξέρει κάτι. Συνήθως είναι ανακα- τεμένος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε ό,τι πρόγραμμα εκπαίδευσης εκπαιδευτών γίνεται εδώ. Σε κάθε περίπτωση ένα τηλέφωνο δεν βλάπτει!» «Ευχαριστώ πολύ, κύριε Οικονόμου» απάντησε η Αντιγόνη. Είχε φτάσει πλέον κοντά στο αυτοκίνητό της. «Κάπου εδώ ωστόσο πρέπει να σας καληνυχτίσω» είπε με εμφανώς πιο ήρεμη φωνή. «Είναι αλήθεια ότι στην αρχή παρεξήγησα το ύφος σας. Αλλά μάλλον έκανα λάθος. Και πάλι σας ευχαρι- στώ». «Δεν πειράζει» αποκρίθηκε με ελαφρά ικανοποίηση ο κύριος Οικονόμου. «Το 90% των ανθρώπων που με γνωρίζουν για πρώτη φορά με παρεξηγούν. Ίσως να φταίω και εγώ… είμαι κάπως απότομος. Να είστε καλά και καληνύχτα. Και μην ξεχάσετε το όνομα… Πέτρος Γρύπας». «Καληνύχτα και πάλι» είπε και έκλεισε την πόρτα του αυτοκινήτου της. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να σκεφτεί ούτε ονόματα ούτε τηλέφωνα ούτε τίποτα. Το μόνο που ήθελε ήταν να φτάσει σπίτι της, να κάνει ένα ζεστό μπάνιο και να κοιμη- θεί. Το πρωί με το καλό θα αποφάσιζε τι να κάνει, αν θα έκανε κάτι τελικά.