Ένας διαφορετικός τυμπανιστής

W I L L I A M M E L V I N K E L L E Y 44 έτσι ο κύριος Χάρπερ δεν συνειδητοποίησε μεμιάς ότι ο νεαρός χωράτευε μαζί του. «Ακούω να λένε γι’ αυτόν τον Αφρικάνο και θυμάμαι ότι κάποιος μου είπε την ιστορία πριν από καιρό, αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να θυμηθώ πώς ακριβώς πήγαινε». Ο κύριος Χάρ- περ είχε διηγηθεί την ιστορία μόλις την προηγούμενη μέρα και την είχε πει πολλές φορές πριν. «Γιατί δεν μας τη λες, κύριε Χάρπερ, ώστε να δούμε αν έχει να κάνει μ’ όλα αυτά; Θα μας την πεις;» Τώρα πια ο κύριος Χάρπερ είχε καταλάβει τι ακριβώς συνέβαινε, αλλά δεν τον ένοιαζε. Ήξερε επίσης ότι κάποιοι απ’ τους άντρες πίστευαν πως είναι πολύ γέρος και πως θα ’πρεπε να τα ’χει κακαρώσει αντί να έρχεται στη βεράντα κάθε πρωί. Όμως του άρεσε να αφηγείται την ιστορία. Και πάλι όμως θα ’πρεπε να τον καλοπιάσουν για να την πει. «Όλοι σας την ξέρετε τόσο καλά όσο κι εγώ». «Ω, έλα τώρα, κύριε Χάρπερ, θέλουμε πολύ να σ’ ακού- σουμε να την ξαναλές». Ο Μπόμπι-Τζο είχε μιλήσει με τόση μαλαγανιά, σαν να καλόπιανε μικρό παιδάκι. Κάποιος πίσω από τον κύριο Χάρπερ γέλασε. «Στον διάτανο! Ούτε που με νοιάζει. Θα την πω ακόμα κι αν δεν θέλετε να την ακούσετε – έτσι, από γινάτι!» Έγει- ρε πίσω και πήρε μια βαθιά ανάσα. «Πρώτα απ’ όλα, κανείς δεν ισχυρίζεται ότι σε τούτη την ιστορία είναι ΟΛΑαλήθεια». «Πες το ψέματα!» Ο Μπόμπι-Τζο τράβηξε μια τζούρα από το πούρο του κι έφτυσε. «Τι θα γίνει λοιπόν, θα μ’ αφήσετε να την πω;» «Μάλιστα, ΚΥΡΙΕ». ΟΜπόμπι-Τζο υπερέβαλε σε τούτη την επίδειξη συγγνώμης, αλλά όταν στράφηκε δεν είδε