Ένας διαφορετικός τυμπανιστής

Ε Ν Α Σ Δ Ι Α Φ Ο Ρ Ε Τ Ι Κ Ο Σ Τ Υ Μ Π Α Ν Ι Σ Τ Η Σ 43 και είχε μείνει εκεί μονάχα τρεις βδομάδες, κι έβρισκε την εξήγηση του κυρίου Χάρπερ για τα όσα είχαν συμβεί υπερ- βολικά ευφάνταστη, υπερβολικά απλή. «Άκου, εγώ δεν μπορώ να πιστέψω αυτήν εδώ την ιστο- ρία με το αίμα». «Τι άλλη εξήγηση μπορεί να υπάρχει;» Ο κύριος Χάρπερ στράφηκε στον Λούμις και τον κοίταξε μέσα από τα μαλλιά του. Μιλούσε αλλιώτικα απ’ τους άλλους, με φωνή οξύηχη, ξέπνοη, ξερή, διακριτή, σαν ανθρώπου από τη Νέα Αγγλία. «Να ξέρεις, δεν είμαι κάνας προληπτικός εγώ, διόλου δεν δίνω σημασία σε φαντάσματα και τέτοια. Αλλά, όπως το βλέπω, είναι καθαρά γενετικό το ζήτημα: κάτι ιδιαίτερο στο αίμα. Κι αν κάποιος σε τούτο τον κόσμο έχει κάτι ιδιαί­ τερο στο αίμα του, δεν είν’ άλλος από τον Τάκερ Κάλιμπαν». Χαμήλωσε κι άλλο τη φωνή του, μιλώντας σχεδόν ψιθυρι- στά. «Ό,τι κι αν ήταν στο αίμα του, κοιμόταν εκεί μέσα περιμένοντας, και μετά μια μέρα ξύπνησε κι ώθησε τον Τάκερ να κάνει ό,τι έκανε. Δεν γίνεται να υπάρχει άλλος λόγος. Ποτέ δεν είχαμε μπελάδες μαζί του, ούτε κι αυτός μ’ εμάς. Αλλά άξαφνα το αίμα του άρχισε να φαγουριάζει στις φλέβες του κι ο Τάκερ ξεκίνησε αυτή την ιστορία, αυτήν εδώ την επανάσταση. Και ξέρω πολύ καλά τι εστί επανάσταση, τα μελετήσαμε αυτά στο Γουέστ Πόιντ. Για- τί θαρρείτε ότι πίστεψα πως είναι τόσο σημαντικό ώστε να σηκωθώ από το καροτσάκι μου;» Κοίταξε πέρα τον δρόμο. «Πρέπει να ’χει να κάνει με το αφρικάνικο αίμα! Τόσο απλό είναι!» ΟΜπόμπι-Τζο είχε χώσει το πιγούνι του στη γούβα των χεριών του. Δεν γύρισε να κοιτάξει τον γηραιό άντρα, κι