Εμείς οι εξωφρενικότεροι των παλαβών της γης

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 14 «Χάθηκε ο Περικλής». Οι φίλοι του δεν περιμένουν τις έρευνες για να συμπε­ ράνουν ότι ο Περικλής αυτοκτόνησε. Θα μπορούσε να έχει χαθεί στο τοπίο που τον μαγνήτιζε, να έχει απελευθερωθεί από την αθηναϊκή ζωή απλώς φεύγοντας για «κάπου αλ­ λού», όπως συνήθιζε να πηγαίνει στο τσιφλίκι του φίλου του του Χαλκιόπουλου στη Θεσσαλία. Δεν είναι η πρώτη φορά που γυρίζει την πλάτη στους φίλους του. Όμως ο εξάδελφός του κύριος Κρίτσας τώρα μπορεί να ερμηνεύσει την αινιγματική επιστολή που του έστειλε την παραμονή: «Η ηδονή του έρωτα μόνον με την ηδονή του θανάτου αντισταθμίζεται. Γαλήνη». Τέσσερις ημέρες μετά, στις 12 Απριλίου 1910, ο Βλάσης Γαβριηλίδης καταλήγει στη νεκρολογία που του έχει αφιε­ ρώσει στην εφημερίδα Ακρόπολις . Είναι Μεγάλη Δευτέρα της χρονιάς εκείνης: «Διατί ἀπέθανε; Διότι δὲν τὸν ἤθελεν ἡ Γῆ ἡ Ἑλληνική. Δὲν τὸν ἐσήκωνεν ἡ Κοινωνία ἡ Ἑλληνική. Τὸν ἀπηχθά­ νετο ἡ Ζωὴ ἡ Ἑλληνική. Τὸν έτρεμε ὡς πολὺ ἄγριον χειροῦργον ἡ Φθίσις ἡ Ἑλληνική. Τὸν ἐμίσει τὸν ἐρί­ γδουπον Ποσειδῶνα ἡ Τελματίτις ἡ Ἑλληνική. Μεταξὺ αὐτοῦ τοῦ Μεγάλου καὶ τῆς συγχρόνου Ἑλληνικῆς Μι