ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΔΡΑΚΟΙ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΛΥΚΟΙ 19 ΔΙΑΣΧΊΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΝΕΡΆ ΤΟΥ ΘΑΝΆΤΟΥ Πριν από 15.000 χρόνια δεν υπήρχε ούτε Καναδάς ούτε Ελλάδα, ούτε Νέα Υόρκη ούτε Αθήνα. Υπήρχαν όμως ήδη μερικά βασίλεια και κάποιες πόλεις – εκείνη την εποχή η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου ήταν μάλλον η Ουρούκ. Οι κάτοικοί της μιλούσαν σουμεριακά και πίστευαν σε πολλούς θεούς, οι οποίοι έχουν πλέον ξεχαστεί εντελώς, όπως η Ινάνα, ο Άνου και ο Ένκι. Οι κάτοικοι της Ουρούκ έλεγαν διάφορες ενδιαφέρουσες ιστορίες για τους θεούς τους, όπως και για τον λαό και την πόλη τους. Η αφήγηση ιστοριών ήταν πολύ σημαντική, επειδή, αν όλοι ήξεραν και πίστευαν τις ίδιες ιστορίες, αυτό τους έδενε μεταξύ τους και τους βοηθούσε να συνεργάζονται. Η αφήγηση ιστοριών κάνει τους ανθρώπους πολύ πιο δυνατούς από όλα τ’ άλλα ζώα. Για να καταλάβετε πώς μας κάνουν δυνατούς οι ιστορίες και η συνεργασία, αρκεί απλώς να μας συγκρίνετε με άλλα ζώα – ας πούμε με τους χιμπατζήδες. Δέκα χιμπατζήδες μπορούν να γίνουν καλοί φίλοι και να βοηθάει ο ένας τον άλλο να βρουν μπανάνες, να κυνηγήσουν ένα γουρουνάκι ή να διώξουν μια λεοπάρδαλη. Όμως χίλιοι χιμπατζήδες είναι αδύνατο να συνεργαστούν, επειδή δε γνωρίζονται αρκετά καλά μεταξύ τους. Φανταστείτε ότι στριμώχνετε χίλιους χιμπατζήδες σε ένα μέρος και τους δίνετε έναν τεράστιο σωρό μπανάνες να τις μοιραστούν. Τι νομίζετε ότι θα συνέβαινε; Πολύ σύντομα θα φώναζαν όλοι όσο πιο δυνατά μπορούσαν, θα έτρεχαν γύρω γύρω μανιασμένοι ή θα χτυπούσαν ο ένας τον άλλο. Αν μιλούσατε τη γλώσσα τους, θα μπορούσατε να ρωτήσετε έναν από αυτούς: «Γιατί τσακώνεστε; Οι μπανάνες φτάνουν για όλους». «Ναι» μπορεί να απαντούσε ο χιμπατζής «αλλά τους περισσότερους απ’ αυτούς εδώ δεν τους έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Πώς να τους
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=