Εμείς οι ασταμάτητοι - Βιβλίο δεύτερο: Γιατί ο κόσμος δεν είναι δίκαιος

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΙ 2 18 όλο τον χρόνο. Αυτά τα ξεχωριστά μέρη ήταν γεμά- τα με κάτι μοναδικά φυτά. Δεν ήταν μεγάλα, ούτε όμορφα, αλλά από αυτά ξεκίνησε η ιστορία μας και άλλα- ξε όλος ο κόσμος. Τα φυτά αυτά ήταν τα δημητριακά . Πιθανότατα τρώτε δημητριακά κάθε μέρα. Το σιτάρι, το κρι- θάρι, το ρύζι, το καλαμπόκι και το κεχρί είναι δημητριακά, από τα οποία φτιάχνονται το ψωμί, τα μπισκότα, τα κέικ, τα ζυμαρικά και τα νουντλ. Τα δημητριακά που τρώτε για πρωινό είναι κι αυτά από δημητριακά – απί- στευτο, ε; Όμως μέχρι πριν από περίπου 10.000 χρόνια οι άνθρωποι σπά- νια έτρωγαν δημητριακά. Τα δημητριακά δεν ήταν πολύ διαδεδομένα. Για παράδειγμα, δεν υπήρχε καθόλου σιτάρι στην Αμερική, στην Κίνα ή στην Αυστραλία. Μόνο μερικές περιοχές της Μέσης Ανατολής είχαν σιτάρι , αλλά ακόμα κι εκεί δε μιλάμε για ολόκληρα χωράφια. Μερικά φυτά φύτρωναν διάσπαρτα εδώ κι εκεί. Έτσι, ακόμα και στη Μέση Ανατολή οι περισσότερες ομάδες τροφοσυλ- λεκτών δεν ασχολούνταν καν με τα δημητριακά… αν και υπήρχαν και κάποιες που ασχολούνταν. Δεν ξέρουμε ακριβώς πότε και πού κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τα δημητριακά, αλλά μπορούμε να το φα- νταστούμε. Ίσως κάποια μέρα ένα κορίτσι από μια ομάδα που γυρνούσε στην περιοχή, αναζητώντας κάθε λογής φυτά και ζώα, να συνάντησε ένα κορίτσι από μια άλλη ομάδα, που περνούσε τον περισσότερο χρόνο της σε ένα και μόνο μέρος μαζεύοντας πολύ σιτάρι. «Γεια σου» είπε το πρώτο κορίτσι. «Με λένε Γυριστρούλα, γιατί μ’ αρέσει να τριγυρνάω! Εσένα πώς σε λένε;» «Εμένα με φωνάζουν Σταρένια, γιατί τρελαίνομα για σιτάρι!» «Σιτάρι; Πφφφ… εγώ δεν μπαίνω καν στον κόπο να το μα- ζέψω. Κι όλη μέρα να μαζεύεις από δαύτο, πάλι δε θα έχεις μαζέψει αρκετό. Αλλά ακόμα κι αν το μαζέψεις, τα σπυριά του είναι πάρα πολύ σκληρά. Μια φορά που είχα βρει πολύ σιτάρι, μου έσπασε ένα δό- ντι, μ’ έπιασε πονοκέφαλος απ’ το πολύ μασού-