Εμείς οι ασταμάτητοι - Βιβλίο δεύτερο: Γιατί ο κόσμος δεν είναι δίκαιος

ΟΛΑ ΥΠΟ ΕΛΕΓΧΟ 25 Ήταν μια πραγματικά ολοκαίνουρια ιδέα. Αυτό σήμαινε ότι θα έλεγαν στο σιτάρι πού να φυτρώνει κι ότι θα έλεγαν στα δέντρα πού να μη φυ- τρώνουν. Σήμαινε ότι θα προσπαθούσαν να ελέγξουν κάτι που ήταν ζωντανό . Κάποιοι ενοχλήθηκαν κι είπαν ότι ήταν κακή ιδέα. «Οι άνθρωποι δεν πρέπει να λένε στους άλλους πώς να ζήσουν. Το σιτάρι δε λέει σ’ εμάς τι να κάνουμε, οπότε γιατί να προσπαθήσουμε εμείς να το ελέγξουμε;» Σε άλλους όμως άρεσε η ιδέα. «Γιατί όχι;» είπαν. «Προφανώς, δε θα πάμε να πούμε στα μεγάλα ελάφια ή στα λιοντάρια τι να κάνουν. Αλλά στο σιτάρι; Ένα κουτό φυτό είναι. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολύ πιο έξυπνοι». Συνέχισαν, λοιπόν, να το συζητάνε και να το συζητάνε. Και δεν μπο- ρούσαν να αποφασίσουν τι να κάνουν. ΕΝΑ ΚΑΚΟ ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑ Κι έτσι μπορεί να συμφώνησαν να ρωτήσουν τα πνεύματα. Εκείνο τον παλιό καιρό οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο κόσμος ήταν γεμάτος πνεύματα. Θεωρούσαν ότι κάποια από αυτά ζούσαν σε σπηλιές, μερικά στον ουρα- νό, άλλα σε δέντρα και κάποια σε φυτά, όπως το σιτάρι. Προτού πάρουν μια μεγάλη απόφαση, ήταν πάντα καλό να μιλάνε με τα πνεύματα. Γι’ αυτό τον λόγο ένα από τα σημαντικότερα άτομα ήταν ο ειδικός των πνευ- μάτων. Όλοι πίστευαν ότι ο ειδικός μπορούσε να μιλάει με τα πνεύματα , να τους κάνει ερωτήσεις και να ακούει τις απαντήσεις τους. Ο ειδικός των πνευμάτων μπήκε βαθιά μέσα στην ιερή σπηλιά κι έμεινε εκεί για εφτά μερόνυχτα, χωρίς να τρώει τίποτα, ζητώντας τη συμβουλή των πνευμάτων. Τελικά, βγήκε και ανακοίνωσε: «Το πνεύμα του σιταριού ήρθε και μου είπε να το ξεχάσουμε. Θέλετε να αρχίσετε να καίτε δέντρα και να λέτε σε άλλα πλάσματα τι να κάνουν; Αυτό είναι απαίσιο!». Έτσι το ξέχασαν.