Εμείς οι ασταμάτητοι - Βιβλίο δεύτερο: Γιατί ο κόσμος δεν είναι δίκαιος

ΟΛΑ ΥΠΟ ΕΛΕΓΧΟ γονοί μας έχαναν μερικά σπυριά σιτάρι, ούτε που το πρόσεχαν και σίγου- ρα δεν κάθονταν να τα ψάξουν. Δεν το θεωρούσαν σημαντικό. Όμως στην πραγματικότητα ήταν απίστευτα σημαντικό. Όταν χάνετε το κινητό σας, δε φυτρώνει ένα κινητόδεντρο. Αλλά, όταν οι άνθρωποι έχαναν κάποιους σπόρους σιταριού, αυτοί οι σπόροι γίνονταν νέα φυτά. Έτσι, στα μονοπάτια που χρησιμοποιούσαν οι άνθρω- ποι και γύρω από τους οικισμούς τους άρχισε να φυτρώνει όλο και περισ- σότερο σιτάρι. Αυτό έδωσε τελικά στους ανθρώπους μια νέα ιδέα: Ήθελαν να έχουν πολύ αποθηκευμένο σιτάρι, αλλά δεν τους άρεσε ιδιαίτερα να το μα- ζεύουν απ’ τους λόφους και να το κουβαλάνε μέχρι το χωριό. Ήταν πιο δύσκολο και πιο βαρετό απ’ το να ψαρεύεις στο ποτάμι ή να σκαρφαλώ- νεις στα δέντρα για να κλέψεις αυγά πουλιών. Επιπλέον, κάποιες χρο- νιές που είχε ξηρασία φύτρωνε ελάχιστο σιτάρι. Γι’ αυτό και οι χωρικοί έψαχναν τρόπους για να κάνουν τη ζωή τους πιο εύκολη – να έχουν πολύ σιτά- ρι χωρίς να δουλεύουν τόσο σκληρά. Ίσως τότε κάποιος, ενδεχομένως και ο πιο τεμπέλης του χωριού, να σκέφτηκε μια πανέξυπνη ιδέα. «Μια στιγμή, γιατί να τρέχουμε από λόφο σε λόφο για να μαζεύουμε λίγους σπό- ρους εδώ και λίγους εκεί; Δε θα ήταν πολύ πιο εύκολο αν