Εμείς οι ασταμάτητοι - Βιβλίο δεύτερο: Γιατί ο κόσμος δεν είναι δίκαιος

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΙ 2 ΠΕΝΤΕ ΚΑΠΕΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΙ Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι που μάζευαν δημητριακά έφτιαξαν μόνιμους οικισμούς στη Μέση Ανατολή, πριν από τουλάχιστον 10.000 χρόνια. Αν αποθήκευαν αρκετά δημητριακά, δε χρειαζόταν να μετακινούνται πολύ . Με τον καιρό μάλιστα, η μετακίνηση γινόταν όλο και πιο δύσκολη, γιατί οι άνθρωποι μάζευαν ένα σωρό πράγματα στα χωριά τους. Οι περισσότεροι τροφο- συλλέκτες είχαν λιγοστά υπάρχοντα, κι έτσι, αν αποφάσιζαν να φύγουν, απλώς σηκώνονταν κι έφευγαν. Για τους ανθρώπους των δημητριακών αυτό δεν ήταν τόσο εύκολο. «Για πες μου, Γυριστρούλα, πού κοιμάσαι;» μπορεί να ρωτούσε η Στα- ρένια. «Ε, ξέρεις» της εξήγησε η Γυριστρούλα. «Όταν στήνουμε τον καταυ- λισμό, φτιάχνουμε μια καλύβα με κλαδιά και καλάμια. Μας παίρνει καμιά ώρα». «Τσσς… Εμείς δεν έχουμε πια καταυλισμό» είπε με καμάρι η Σταρέ- νια. «Εμείς πλέον έχουμε χωριό! Με σπίτια! Μαζεύουμε πέτρες, κόβου- με κορμούς δέντρων, φτιάχνουμε τούβλα από λάσπη και χτίζουμε ένα κανονικό σπίτι. Μένουμε εκεί όλο τον χρόνο, ξέρεις, οπότε αξίζει τον κόπο. Ιδίως όταν έχει καταιγίδες». «Αχ, τις μισώ τις καταιγίδες!» είπε η Γυριστρούλα.