Ελίζαμπεθ Φιντς

J U L I A N B A R N E S 14 Ελίζαμπεθ Φιντς μεθυσμένη; Μόνο αν ο κόσμος γύριζε ανάποδα) ενώ διάβαζε το τελευταίο τεύχος του ακαδημαϊ­ κού περιοδικού Goethe Studies ; Βλέπετε πόσο εύκολο ήταν να ξεστρατίσουμε στην επικράτεια της φαντασίας, ακόμα και της σάτιρας. Κάπνιζε όλα τα χρόνια που την γνώριζα. Αλλά, πάλι, δεν κάπνιζε όπως οι άλλοι. Υπάρχουν καπνιστές που εμφανώς απολαμβάνουν κάθε τζούρα νικοτίνης · άλλοι που ρουφάνε τον καπνό τους με μιαν έκφραση αυτοαπέχθειας · άλλοι εντάσσουν το κάπνισμα στο γενικό στιλ τους και άλλοι, ενοχλητικοί αυτοί, ισχυρίζονται ότι καπνίζουν «μόνο κάνα δυο την ημέρα», λες και φοβούνται μήπως τους κατηγο- ρήσει κανείς για τον εθισμό τους. Κι αφού όλοι οι καπνιστές ψεύδονται, το «κάνα δυο» πάντα αποδεικνύεται ότι σημαί- νει τρία ή τέσσερα τσιγάρα, ακόμη και μισό πακέτο. Η ΕΦ, από την άλλη, δεν συνέδεε το κάπνισμα με κάποια γενι- κότερη στάση ζωής. Ήταν κάτι που απλώς έκανε, κάτι που δεν χρειαζόταν ούτε εξηγήσεις ούτε εξωραϊσμούς. Μετέ- φερε τα τσιγάρα της σε μια ταμπακιέρα από ταρταρούγα, η οποία μας προκαλούσε να παίξουμε το παιχνίδι «Μάντε- ψε τη μάρκα». Κάπνιζε σαν να αδιαφορούσε για το κάπνι- σμα. Το αντιλαμβάνεστε; Κι αν τολμούσες να τη ρωτήσεις, δεν εκτρεπόταν σε δικαιολογίες. Ναι, έλεγε, ασφαλώς και ήταν εθισμένη · ναι, ήξερε ότι της έκανε κακό, και επιπλέον απαραίτητα συστατικά της γαλλικής κουζίνας (γαλλικά στο πρωτότυπο).