Ελίζαμπεθ Φιντς

J U L I A N B A R N E S 12 εν είδει προειδοποίησης προς αυτούς για τους οποίους πιθανόν να ισχύει. Φυσικά ελπίζω να βρείτε το μάθημα ενδιαφέρον, και δη διασκεδαστικό. Αυστηρό και διασκε- δαστικό, για την ακρίβεια. Οι έννοιες δεν είναι ασύμβατες. Σε ανταπόδοση, θα περιμένω επιμέλεια και σοβαρότητα από την πλευρά σας. Δουλειά στο πόδι, προχειρότητες και αυτοσχεδιασμοί δεν χωρούν εδώ. Ονομάζομαι Ελίζαμπεθ Φιντς. Σας ευχαριστώ». Και ξαναχαμογέλασε. Κανένας από μας δεν είχε κρατήσει σημειώσεις. Της ανταποδίδαμε το βλέμμα, κάποιοι με δέος, μερικοί με απο- ρία στα όρια του εκνευρισμού, άλλοι ήδη μισοερωτευμένοι. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι μας δίδαξε σ’ εκείνο το πρώτο μάθημα. Ήξερα όμως, κάπως θολά και ακαθόριστα, ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου βρισκόμουν επιτέλους στο σωστό μέρος. Τα ρούχα της. Ας αρχίσουμε από κάτω προς τα πάνω. Φο- ρούσε ίσια δετά παπούτσια – μαύρα τον χειμώνα, καφέ σου- έτ το φθινόπωρο και την άνοιξη. Κάλτσες ή καλσόν – ποτέ δεν έβλεπες την Ελίζαμπεθ Φιντς με ακάλυπτες γάμπες (και σίγουρα δεν μπορούσες να τηφανταστείς με μαγιό). Φούστες ακριβώς κάτω από το γόνατο – αντιστεκόταν στην ετήσια τυραννία τού ανέβαζε-κατέβαζε το στρίφωμα. Φαινόταν να έχει κατασταλάξει σε μια συγκεκριμένη εμφάνιση εδώ και καιρό. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως και κομψή · άλλη μια δεκαετία να περνούσε, θα την έλεγες παλιομοδί- τικη ή ίσως βίντατζ. Το καλοκαίρι πλισέ φούστα, συνήθως